De olifanten in de boerderij (1) De Rabobank
Gepubliceerd: , in Artikelen
Op elk melkveebedrijf staan niet alleen (veel) koeien, maar ook een olifant. Wat zeg ik? Er staan meerdere olifanten, maar nu zal ik mij beperken tot de olifant in de kamer staat en die Rabobank heet.
De Rabobank heeft bekend gemaakt bij de presentatie van de halfjaarcijfers 2022, dat de winst 1,57 miljard euro bedroeg en dat het de nu de financiering van melkvee als een risico ziet.
Daar zat ik even op te kauwen. 1,57 miljard, dat is 1.570.000.000 WINST in een HALF jaar. Niet gering voor een bank die niet nalaat te benadrukken dat zij van en voor leden is en daarom geen aandeelhouders hoeft uit te betalen. Je zou dan ook verwachten dat de bank haar leden melkveehouders bijstaat in deze voor de sector moeilijke tijden.
Ongeveer 160 jaar geleden zag Raiffeisen, burgemeester van een klein Duits dorp de armoede onder de boerenbevolking, die vaak in de greep van woekeraars was. Eerst met liefdadigheidsacties, maar al snel zag hij in dat de situatie van de boeren meer gebaat was bij zelfhulp dan bij liefdadigheid. Het betekende de geboorte van Raiffeisenbanken, want zijn ideeën vonden navolging. Ook in Nederland, want 1895 werd hier door boeren en tuinders ook zo’n coöperatieve bank opgericht. Vóór en dóór boeren en tuinders dus.
Later fuseerden de Raiffeisenbanken met een soortgelijk initiatief, de Boerenleenbanken.
Bij het honderdjarig bestaan van de Rabobank in 1998 werd besloten de coöperaties te moderniseren. Alles moet beter, groter vooral, het aantal lokale Rabo-coöperaties neemt door fusies drastisch af. Van 547 in 1996 naar 139 in 2012.
Nog groter en nog beter moet het en daarom werd sinds 2004 de het zogeheten 'directiemodel' ingevoerd. Hierbij wordt de coöperatie volledig bestuurd door professionals. De directe zeggenschap van de leden verdwijnt door de instelling van een kleine ledenraad De mogen dan alleen nog beslissen over opheffing of uittreding van de coöperatie uit Rabobank Nederland.
En de kroon op het centralisatie proces is de wijziging in 2016. De lokale Rabobanken en Rabobank Nederland zijn gefuseerd tot één bank. Mooi dat die dan geleid wordt door ‘deskundigen’ in plaats van betrokken amateurs. Die kunnen dan professioneel reageren op de opening van het Tv-programma EenVandaag, dat op 2 februari 2017 opent met:
“Fraude met de Libor-rente. Georganiseerd dopinggebruik bij een wielerploeg. Betrokkenheid bij vastgoedfraude. De massale verkoop van ondeugdelijke rentederivaten aan kleine ondernemers. En de verdenking van medeplichtigheid bij het witwassen van crimineel geld van Mexicaanse drugskartels. De Rabobank - ooit bekend als de bank ‘die het anders doet’ - struikelt van schandaal naar schandaal.”
Dat komt ervan als je niet meer weet waar je wortels liggen: van en voor boeren en tuinders. En dat vergeten bent dat je werd opgericht om het kwaad dat woekeraars de boeren aandeden uit te roeien.
Woekeraars, bijvoorbeeld de bank die geld uitleende aan boeren die met hun rug tegen de muur stonden. Zij konden bijna niet anders dan moderniseren, uitbreiden van hun veestapel. Daartoe verleidt en gedwongen door overheid, agro-industrie, groot-kapitaal èn de Rabobank.
Ooit, maar nog niet eens zo heel lang geleden, Raiffeisen zag het met zijn eigen ogen, was het zo, dat de woekeraar er op uit was om de boeren met schulden te overladen, zodat hij uiteindelijk niet meer aan zijn financiële problemen kon voldoen. Denk aan Youp van ’t Hek (Lenen, lenen, lenen; betalen, betalen, betalen)
In de extreemste gevallen kon hij uiteindelijk zich de bezittingen van de boer toe-eigenen of hem zelfs als slaaf verkopen.
De Rabobank heeft onder de ca. 12.000 melkveeboeren zo’n € 10,3 miljard uitstaan. €10.300.000.000 (!) Dat is dus gemiddeld zo’n € 850.000 per boer. En nu, 2022 als de sector met de rug tegen de muur staat, zegt die bank: “dat de sector terughoudendheid zal ervaren (bij leningen). Dat is common sense, noem het boerenverstand, maar wel erg vervelend”, aldus de grote Rabobankbaas volgens de Volkskrant.
De boeren zijn geknipt en geschoren, kaalgeplukt, en in plaats van helpen, echt helpen bij deze ook door de Rabobank veroorzaakte problematiek, moet de oplossing nu van de overheid komen. Dezelfde bankbaas zei daarover: “De overheid heeft tot nu toe ruim 30 miljard euro gereserveerd voor het stikstofprobleem”. En hij maakte bekend dat hij ook zal aanschuiven bij Remkes. Daar zou ik als boer maar niet teveel van verwachten. Als je als bank zoveel boter op je hoofd hebt, je zakken gevuld hebt met financieringen èn gezorgd voor voldoende onderpand, dan loopt de bank geen risico. Dat leggen ze bij de overheid neer en als dat niet of onvoldoende lukt, dan is dat natuurlijk erg jammer voor de betreffende boeren. Niet voor de bank, bij want het onderpand zal dan wel aan de bank toekomen. Woekeraars zijn het.
Het verband tussen jagers en de boeren? Wij zijn schietslaven, zij zijn bankslaven.