Ontheffing avondklok

Nou maakten we met de overheidsmaatregelen in het kader van de Corona al heel wat mee. Misschien konden we, ze? ook niet anders: onontgonnen terrein. Maar er was nogal wat gedoe met onze ‘intelligente lockdown’. Ja, zelfoverschatting. Elk ander land ging in lock-down, wij deden dat toch een stuk intelligenter… 

Daarom mochten we ook afzien van het dragen van mondkapjes; het zou niet van nut zijn. Elk ander land deed het, behalve wij, of dat intelligent was, ik weet het niet. Ik weet wel dat wij ze uiteindelijk ook moesten gaan dragen. Toen mochten we niet de echt goede FFP2-kapjes gaan dragen, die waren voorbestemd voor risicogroepen. Het gewone volk werd verplicht gewone kapjes te dragen, precies, dat waren dus die dingen die niet zouden werken…

Tja en dat heb ik nu pas één dingetje aangestipt. Maar, eerlijk is eerlijk, wie zou het beter gedaan hebben? Maar het is te hopen dat ook de beleidsmakers op het gebied van Flora en Fauna ervan hebben kunnen leren: dat beleid en de werkelijkheid vaak op gespannen voet staan en dat je er soms niet aan ontkomt om op eerdere beleidsvoornemens terug te komen.

De avondklok dus. De avond dat die inging was ik te gast op de Veluwe en ik maakte er een mooi avontuur mee en kon uiteindelijk een big schieten. Daarna terug naar huis rijden was geen optie, maar we konden gelukkig in het huis van jachtmaat P. blijven slapen. Precies 5 minuten voordat de avondklok inging waren we daarbinnen. Voordeel van ons zodoende verlengde verblijf op de Veluwe was dat we de volgende ochtend er nog uit konden om te bersen op roodwild.

Inmiddels was bij de beleidsmakers doorgedrongen dat de avondklok een -ook politiek noodzakelijk geachte- jacht op zwijnen onmogelijk maakte. En zie: waar meestal bij alles wat de jacht aangaat dingen niet kunnen of mogen, nu werd de jacht op de wilde varkens als een noodzakelijke activiteit gezien, die ontheffing van de avondklok mogelijk maakte.

Natuurlijk wel met het nodige papierwerk, maar dat zijn wij jagers wel gewend. Voor de ganzen en schadelijk wild heb ik inmiddels zoveel papier, dat ik met een ordner vol het veld in moet. 

Maar dit papierwerk was wel heel bijzonder. Ik had een werkgeversverklaring nodig. Tja, wie is jacht technisch mijn werkgever? Nou opeens was er volop pragmatisme bij de beleidsmakers. Ik werd mijn eigen ‘werkgever’. Een soort ZZP-jager dus. 

Maar je had als jagende ‘werknemer’, ook nog een eigen verklaring nodig. Dat was simpel, de meest voorkomende redenen om tijdens de avondklok op de weg te zijn, waren al voorgedrukt; kwestie van een kruisje zetten in een vakje voor hetgeen op jou van toepassing is. Nee, voor jacht was vakje met toelichting, niet belangrijk genoeg kennelijk, terwijl er genoeg jagers in de nacht op pad waren als ik de afschotcijfers in die periode zo bekijk.

Waar wel aan gedacht was, waren de BN’ers, journalisten en deskundigen van het mediacircus rond de praattafels. Inteelt, niet alleen aan die tafels, maar ook bij politiek en ambtenarij vermoed ik zo.

©TheoM