Mac & Wild
Gepubliceerd: , in Jachtverhalen
Je zal maar in Schotland wonen en tegen je wil deel uitmaken van Great Britain. En dan meegezogen worden in de idiotie van de nationalistische Engelse Upper class, die leidde tot de Brexit. En dan komt de Coronacrisis er nog eens overheen. Toerisme stort in, restaurants dicht en export is een ramp dankzij die Brexit.
Ik vond het dan ook een leuk bericht: Ardgay Game nominated for BBC food award september 2022. Ze weer wat opgekrabbeld uit de economische ellende waar ze, net als velen in Schotland terecht waren gekomen. Het is een slachterij van voornamelijk herten van de Schotse Hooglanden. En ze gaan weer voor kwaliteit, hetgeen blijkt uit deze nominatie.
Bijna al mijn geschoten roodwild ging naar deze slachterij, ook de Stags [herten] in de bronst. Toen ik mijn verbazing daarover uitsprak kreeg ik te horen dat alle bronstherten naar Duitsland geëxporteerd werden: “You know those Germans; they really eat everything…”
Terug naar de kwaliteit die ze leverden en weer leveren. De business groeide sinds hun start in 1982 en het familiebedrijf bedacht enkele jaren geleden dat zij ook zelf waarde konden creëren door hun producten in eigen restaurants af te zetten. Dat moest dus (bijna) allemaal geschieden met hun eigen wild. Dat werd toen dus Mac & Wild in Londen, dat was immers ‘the place to be’. En de kwaliteit van het vlees verloochende zich niet; hun hamburgers daar werden ‘award-winning’. Voor de beste Venison (herten) hamburgers van Londen, moest je bij Mac & Wild zijn.
En ook de steaks waren niet te versmaden, op Google kan je nog steeds recensies vinden.
Maar ze zijn niet meer; na de opeenvolgende crises besloot men terug te keren naar hun ‘roots’ en de spin-off af te stoten.
Maar ik hoop binnenkort weer bij ze langs te gaan, op mijn route naar de Hooglanden. Het is er een prachtig gebied, daar waar de Dornoch Firth ophoudt en verder gaat in de Kyle of Sutherland. Ik steek vanaf Inverness altijd binnendoor en rij dan over de B9176, als de sneeuwval het tenminste toelaat. De afdaling naar Bonar Bridge biedt bij Struie Hill een fantastisch uitzicht.
Ik had nog een kleine hoop dat ik dan nog in een kleiner restaurant van hen terecht zou kunnen, verder naar het noorden, nabij Lairg. Maar ook dit restaurant bij de ‘Falls of Shin’ hebben ze afgestoten. “Back to business is back to business, Theo”.
Daar dus ook geen Venisonburgers meer, maar stoppen doe ik daar toch. Het is namelijk een plek waar je bijna het hele jaar zalmen kan zien springen als ze proberen door de waterval omhoog te komen.
Voor vakantie en/of jacht, Schotland is werkelijk uniek. En het bersen op het roodwild, Stalking, is voor mij de absolute top als het op jagen aankomt. Ik schreef erover in mijn Schotse verhalen. Om goed in de sfeer te komen bevelen wij van WC-eend dus die verhalen op DeJacht.nl aan.
Maar als je de site van de slagerij bekijkt kom je ook in die sfeer; prachtige (bewegende) beelden: https://ardgaygame.co.uk/
Enjoy,
©TheoM