Zo maar een ochtendje

Ik was de afgelopen week niet in de polder geweest, maar hoopte toch op wat ganzen. Zonder Diane deze keer, want bij een lompe actie tijdens het spelen met een jonge hond is ze kreupel geworden. Maar ik heb voor deze keer teckel wel meegenomen.

Half zes verzamelen we. Naast R. en T. ,met zijn Chess, is ook P. aanwezig, een jager zonder hond, wat gecompenseerd wordt door de aanwezigheid van de voorjaagster B.. Koffie, thee & koek verzachten het vroege opstaan.

We nemen onze plekken in aan de Vliet, P. en B., en R en T.. Ik weet nog niet wat ik ga doen, dat hangt een beetje van de omstandigheden af. Op de Vliet bij onze aankomst geen ganzen, dus worden de lokkers uitgezet en dan is het afwachten geblazen.

Het is onbewolkt, nauwelijks wind, achter ons komt de zon op, maar in het westen is de eerste bewolking al te zien. Voorlopig ben ik maar tegen een hek gaan zitten. Langs de Vliet zie ik drie konijnen lopen. Wat verderop, op de akker, zie ik vijf hazen rammelen. Veel verder op die akker zie ik er nog drie bezig, “Spring is in the air”.

Kortom, het is een mooie ochtend, maar waarvoor we gekomen zijn, ganzen, zien we niet. Incidenteel zien we er enkelen, ver weg, overkomen, maar dat is het dan ook wel.

Na een uurtje besluit ik om een rondje te maken, kijken waar de ganzen zijn. En wellicht kan ik ze dan op jagen in de richting van de posten. Achter P. en B. zitten 2 Nijlen. Ze zitten bij de buren en zijn niet van plan op te vliegen. Een Bruine Kiekendief vliegt op uit het riet, kennelijk zijn of gaan ze daar nestelen...

 Vanaf de andere Vliet gaan ca. 60 ganzen op, maar die trekken in een grote boog om de posters weg. Ik rij verder en zie drie fazantenhanen op de rand langs de tarwe. Op een veld waar de aardappelen van de week gepoot zijn, zie ik weer wat hazen. Wat die daar te zoeken hebben?

Ik stap uit bij het klaverveld. Daar hebben we enige weken geleden langs de rand rabarberplanten gepoot, als extra dekking voor de fazanten. Maar de communicatie met de loonwerkers en de boer is kennelijk niet helemaal goed gegaan. Met het gras en onkruid in de berm zijn ook de rabarberplanten gemaaid. Ik ben benieuwd of ze het alsnog gaan redden. 

Ik neem de teckel mee als ik langs de klaver naar boven loop. De teckel loopt parmantig voor mij uit en krijgt opeens schik: staat stil en kwispelt. Dan wordt ze op eens aangevallen. Vanuit de klaver schiet opeens een eend op de teckel af, valt op de grond, waggelt weg en als de teckel de aanval inzet vliegt ze laag over de klaver weg, alsof ze gewond is. 

De teckel er achteraan, ik zie bij elke sprong door het hoge klaver haar oren flapperen. Ja, hoor, daar zie ik ze: 7 of 8 kleine pullen. Ik loop bij ze weg en kijk naar de teckel en de eend. De laatste is de komedie die ze opvoerde na zo’n 200 meter wel zat en vliegt weer normaal verder. Ik roep de teckel en zorgt dat ze bovenwinds de pullen is, zodat ze die niet in de gaten krijgt. Ik zie de eend met een grote boog over ons heen vliegen, dus dat komt wel goed met die kleintjes.

Bij de Vliet aangekomen zie ik drie Canadezen. Ik weet ze een beetje in de richting van R. en T. te drijven en uiteindelijke gaan ze op de wieken. Precies de goede kant op. Bans, bans. Ik zie 2 ganzen loodrecht naar beneden vallen. Ze zijn in het algemeen niet erg slim, Canadezen. Zo ook deze, want de derde maakt een rondje om eens te zien wat er met zijn maten is gebeurd. Dat had hij beter niet kunnen doen, want hij ondergaat hetzelfde lot. Niet slecht van R., 3 schoten, 3 ganzen.

Vanaf de Provinciale weg zie ik het natuurgebiedje waar de Vliet op uitmondt. En ja, hoor daar zitten er wel zo’n 50 ganzen, maar daar mag niet gejaagd worden… Wij hebben dit jaar de ganzen behoorlijk kort weten te houden in ons veld, maar het is natuurlijk ook slechts een verplaatsing van het probleem, als er enclaves zijn waar ze ongestoord kunnen broeden. Hoewel we straks, als de jongen vliegvlug zijn, natuurlijk nog wel onze kans zullen krijgen.

Ik ga terug naar mijn plekje aan het hek. Af en toe hoor je schoten, ook elders in de polder zitten ze de ganzen achter de broek. Al een hele tijd hoor ik de koekoek. En opeens zie ik hem ook als hij aankomt vliegen en op een kale tak in boom gaat zitten. en dan op eens zie ik er nog een, niet roepend, maar meer krakend geluidmakend: een vrouwtje. Nooit eerder zag ik er zo twee tegelijk. Het mannetje duikt op het vrouwtje af en samen vliegen ze een rondje en dan weer verder. Prachtig. Net zo mooi als de kieviten die verderop druk bezig zijn om kraaien en meeuwen van hun broed weg te houden.

Opeens zie ik 2 nijlen, laag over het water van de Vliet aankomen vliegen. Ik steek mijn geweer uit, maar hou het schot er in, want ze vliegen recht in de richting van R. en T.. Maar waarom schieten ze niet? Dan, uiteindelijk en eigenlijk te laat: Bans, bans. Twee keer mis, de nijlen vliegen geschrokken verder.

Ik hoor R. en T. heftig met elkaar praten, maar ik kan ze niet verstaan. Ik stuur R. een sms: “misschien tijd voor een rondje schietbaan?” Als antwoord krijg ik: “3 uit 5 schoten, niet slecht.” Zo kan die wel weer: alles is kennelijk veel voor wie niet veel verwacht.

Later hoor ik dat T. bezig was foto’s, van R. op post, te maken. R. lette niet goed op en zag de ganzen eerst niet goed aankomen. T. zei: “Zo laag, ik had ze wel kunnen pakken. En daarna had hij nog alle tijd om ze te schieten. Daar zit hij voor. Ik ben voor de foto’s en de apporten. Ik vond het een goed idee van jou, die schietbaan. Daarna dus die twee dikke poedels op de nijlen”.

De wind trekt aan en het begint, eerder dan verwacht een beetje te regen.

We breken de lokstal op en lopen terug naar de auto’s. Daar bijna aangekomen horen we een schot en zien een gans die P. geraakt heeft naar beneden komen. Hij valt in de tarwe, waar de hond van B. hem apporteert. Fijn dat hij op de valreep nog een kans heeft gekregen deze ochtend.

Het miezert een beetje, maar we zitten onder de klep van de auto voor de “after hunt”. De buurman komt ook even langs, hij heeft 6 grauwen kunnen bemachtigen en ook hij vindt het tijd voor een pijnstillertje.

Een hermelijn, zwarte staartpunt, komt bijna mee drinken, maar bedenkt zich op het laatste moment en verdwijnt weer in de tarwe.

B. en P. komen er ook aan. B. draagt de gans, terwijl het geweer P. trots kijkt.

“Schande!”, roepen we. Dat zo’n sterke kerel, vol omega 3 vetzuren, zelf zijn gans niet draagt en dat overlaat aan zo’n tenger vrouwtje… 

P. is er niet van onder de indruk. Hij is tevreden met zijn enige kans op het laatste moment.

We blijven nog even kletsen, met een harinkje en pijnstillertje. 

Dan begint het echt te regen en we breken op.

Een mooie ochtend, ondanks mijn schone lopen…

©TheoM