Verjaard, inmiddels
Gepubliceerd: , in Jachtverhalen
Nog maar eens over J.
Ik vertelde hem dat ik dit verhaaltje nog eens op schrift zou stellen.
"Zou je dat nou doen, Theo, krijg ik daar geen gedoe mee?"
"Vast", antwoordde ik, "maar so what? Als je maar niet de bak in gaat."
Nou dat hebben we opgezocht.
Verjaringstermijnen.
"De verjaringstermijn hangt af van het soort strafbaar feit:
3 jaar voor overtredingen;
6 jaar voor misdrijven waarvoor een boete, hechtenis of gevangenis van maximaal 3 jaar geldt;
12 jaar voor misdrijven waarvoor een tijdelijke gevangenisstraf van meer dan 3 jaar geldt."
Nu is het niet meer helemaal duidelijk of op zijn daad een gevangenisstraf staat, maar het is meer dan 13 jaar geleden, verjaard, dat is dus wel zeker.
En daarbij komt, dat soort ondeugden haalt hij inmiddels niet meer uit.
Het lijkt erop dat J. niet zijn haar, wel zijn streken verliest.
J. had dus -misschien- zijn eerste eenden binnen, maar ontbeerde nog wat praktijk. Hij ging mee, op de eenden. En, geen gedoe dit keer, hij kwam alleen op een post te zitten, een beetje in het riet, het kon niet mis gaan.
Natuurlijk was hij van te voren wel goed geïnstrueerd.
"Alleen volle schieten. Let op, verwar die niet met krakkers, want een foutje is zo maar gemaakt. En pas op, het barst van de halve: respecteren!
En die volle: altijd eerst de winder, dan pas -als je een kans hebt- de eend.
Geen fouten maken, hoor..."
Kwestie van een beetje spanning opbouwen, als ze dat aan kunnen, dan kunnen ze het zonder ook.
Er vlogen er genoeg. We schoten die dag een berg eenden. Op enig moment was het dan ook genoeg. Tijd om op te breken. Ik bel J. en vertel hem dat we er mee op houden en vraag hoeveel hij er heeft.
"Geen een, Theo. Er vlogen er hier wel, maar ja... Taling of smient? Roodkop of bonte? En die volle, die op krakkers lijken. En andersom. Ik durfde het niet.
Er zwemmen hier trouwens ook nog een stel eenden, die ik nog nooit gezien heb."
"Joh, je moet je niet gek laten maken en niet te bang zijn", antwoordde ik hem, "je denkt maar gewoon, wat zou Theo gedaan hebben". Ik had het nog niet gezegd of er klinken twee schoten.
Even later komt J. aan lopen, hij heeft twee grote roestbruine "eenden" bij zich.
Ik had ze ook nog nooit gezien, exoten, het blijken halfganzen te zijn, Roestganzen.
"Man", zeg ik hem, "die schiet je toch niet?"
"Hoe zo niet", zegt hij, "want ik dacht, Theo schiet ze vast".
©TheoM