Sefke en Pepper

Zijn neus is echter nog top, net als de wil om resultaat te leveren.

Toch heb ik besloten om er een pup bij te nemen. Via de voorzitster van de DJT, kreeg ik een nestje aanbevolen, dat zou voldoen aan wat ik in een Duitse Jacht Terriër zoek. Het bleek een klein nestje te zijn: 1 reutje en 1 teefje.

Aangezien ik een reutje wilde was de keuze niet reuze.

Toen die pups 5 weken oud waren, zijn we naar Duitsland gereden.  Gelukkig geen hele reis en na 1 uur en 50 minuten waren we op de plaats van bestemming.

Vriendelijk werden we ontvangen door de eigenaar en zijn vrouw en door de ouderdieren met hun 2 pups.

Het teefje wilde de eigenaar zelf houden, maar het reutje moest wel heel goed terecht komen, anders bleef ook die in zijn geboorteplaats.

Gelukkig was er zowel met de eigenaar als met de pups en zijn ouders gewoon weg gelijk een klik. De teef moest normaal niets hebben van vreemden, maar tot verbazing van de eigenaar zat moeders binnen 5 minuten op mijn schoot. Hij snapte er niks van, de teef deed dat nooit.

Met 8 weken hebben we Pepper opgehaald. Bij ons thuis klikte het onmiddellijk met onze Funske (hond van mijn vrouw). Met Sefke ging het de eerste 2 dagen wat moeizaam. Dag 3 ging al wat beter en na een week zag je Sefke en Pepper overal samen rondlopen. Daar waar Sefke was, was Pepper en omgekeerd.

Met 9 weken kwam het eerste korte spoortje, gewoon recht spoor, 30 meter lang. Bloed van wildzwijn en een stuk vel als eindstation. Het stuk vel had ik verstopt, zodat hij niet op zicht kon lopen. En alles wind af.

Kort samengevat, spoor van niks. Binnen 1 minuut stond Pepper aan het vel en ik bleef zweven tussen twijfel en toeval.

De volgende dagen werden warm, zeg maar bloedheet. Mede door drukte op de zaak heb ik de nazoekoefening maar even overgeslagen.

10 weken oud en we beginnen aan een nieuw uitgelegd zweetspoor. Te moeilijk denk ik als ik begin. De pup is 10 weken oud en ik heb een spoor liggen van 100 meter lang met een lichte bocht van 45 graden. Als ik begin kan ik me wel voor mijn kop slaan, ik ga mijn hond verpesten! Drie minuten later sta ik Pepper te prijzen, dat ie weer bij het vel staat.

Geluk, toeval, ik weet het niet meer.

Vanavond is Pepper voor het eerst mee op de hoogzit, Sefke zit in de auto als back-up. De temperatuur laat het vanavond nog toe en ik wil weten hoe Pepper reageert op een verblijf op de  hoogzit.

Reewild genoeg en het eerste uur is Pepper bezig om alles wat in de hoogzit ligt te inspecteren. Eikels, een papiertje, een takje, alles word onderzocht.

Na een uur is er rust en ligt hij aan mijn voeten vredig te slapen.

2 uur later verschijnen er varkens, een zeug met 4 biggen en 2 overlopers. Er zit een mannelijke overloper bij en na een paar minuten valt het schot. Pepper is niet bepaald onder de indruk. Meer als zijn kop optillen doet hij niet.

Het overloper keilertje heeft op de aanschotplaats een draai van180 graden gemaakt en is de dekking in geschoten. Het schot zat goed, weet ik.

Sigaretje word gerookt, de auto gehaald en ik besluit Pepper in te zetten. Als het niet lukt, zet ik Sefke wel in.

Pup van 11 weken loopt even een spoor uit met een bocht van 180 graden, daarna 10 meter open bos, vervolgens 40 meter koningsvarens, een bocht van een 90 graden en 20 meter verder ligt het overloper keilertjer van 30 kg.

Ik ben apetrots op Pepper, niet normaal dat een pup zo een spoor uitloopt.

Die ouwe is mijn alles. We zijn net terug en Pepper is thuisgebleven bij de vrouw.

Op voorhand werd dit geen makkelijke avond. Schade in de mais. Geen hoogzit, dus de hond blijft in de auto en de kansen zijn klein op succes. De zwijnen moeten uit de mais komen en daar zit vaak de pijn. En als ze er al uitkomen, vliegen ze na het schot vaak de mais in. Dan wil ik een ervaren hond.

Voorbereid op een lange nacht met weinig resultaat neem ik plaats op een stoeltje bij een bonenveld langs de mais waar de schade was. De bonen zijn vandaag beregend, de hele dag heeft de haspel erop gestaan. Hierdoor frist mijn humeur iets op, zeker gezien ik vandaag wel vakantie heb, maar op zondag voor het eerst positief op corona ben getest. Moeder de vrouw is doodziek, ik heb...... niet eens een loopneus, voel me kipfit.

Maar de 4 nachtjes en 5 dagen vakantie in het buitenland kunnen we vergeten.

Wat moet je dan anders dan jagen?

Buiten verwachting treedt om half 11 een varken uit. Ik zie er tepels onder hangen, het schot blijft dus uit. Even later nog een grote zeug, ook daar tepels. Dan komen de biggen, in totaal 11, van 2 verschillende maten, maar wel allemaal nog met strepen.

En als laatste een overloper zeugje.

Ik laat ze de mais geheel uitkomen en even later valt het schot.

Sefke moet eraan te pas komen en als je hem ziet nazoeken, denk je aan een jonge hond. Ik geniet, maar als ik dichterbij kom besef ik, dat het een vertekend beeld is. Zijn ogen tonen staar. Gek dat je dat in je hoofdlamp beter ziet dan bij daglicht. Ook reageert hij niet meer, als ik hem zeg, dat het goed is en dat hij het varken los kan laten. Pas bij aanraking reageert hij.

Het ouder worden van Sefke gaat me te snel. Pepper doet het heel erg goed en het komt wel goed. Maar met Sefke gaat het me te snel en daar kan ik niet heel erg goed mee omgaan. Daarvoor, denk ik, ben ik te soft.