Schotland (16) Inpakken

Maar dat verliep toch anders dan gepland.

Al vroeg stond P. voor de deur: de koppen moesten gezaagd en uitgekookt worden.

En toen zag ik daar ook de ton staan, met paling daarin en niet weinig ook. “Die gaan we vanmiddag roken”, zei hij. En er lagen hertenhamburgers te ontdooien, een hele berg. “Komt het hele dorp mee eten? vroeg ik.

Nou, dat bleek later niet veel te schelen. Nu bestaat het dorp slechts uit ongeveer 15 huizen, waarvan er minder dan 10 permanent bewoond zijn, de meeste door mensen die op de een of andere manier bij de activiteiten van de Estate betrokken zijn. Maar het was toch een hele groep, stalkers, ghillies, hun vrouwen en kinderen.

Een farewell-party, dus.

Nou hopen we hier nog regelmatig terug te komen en farewell klinkt wel erg definitief.

Maar het is erg aardig, om op deze manier afscheid van de mensen te kunnen nemen met wie we de laatste weken zijn opgetrokken. Beetje palingroken en barbecueën, wat kletsen en drinken. Buiten, want het is nog steeds droog en in de zon is het nog prima uit te houden.

Afsluiting van een paar fantastische weken.

En dus ook tijd voor afsluiting van de little things, de verhaaltjes van de afgelopen weken.

Ik hoop dat jullie er ook van hebben kunnen genieten.

Ik in ieder geval wel, eigenlijk genoot ik zo twee keer.

Het “project” is wel groter uitgevallen dan ik gedacht had en mijn bedoeling was.

Als het je gestoord heeft: sorry.

En toch, als ik mijn aantekeningenboekje doorblader was er nog stof genoeg.

• Het loperschot;

• De kluizenaar;

• De Europese subsidies;

• Mackay country;

• De geslachtsdelen van de herten;

• Rode en grijze eekhoorn;

• De longworm;

• Scottish Natural Heritage;

• De Deen;

• Double trouble;

• Het geweer van Jaap Prins en de opvolgster van Jaap Prins;

• De tarweoogst;

• De duivenjacht;

• Het lichtbakken op de vos;

• De windmolens

• De storm.

• …

Maar, enough is enough.

Wat blijft is de herinnering.

©TheoM