Oranje Sloe Gin

Om te beginnen is het geen gin, maar een likeur, terwijl het wel van gin wordt gemaakt. En het wordt in jagerskringen vaak als slow gin uitgesproken. Waarom weet ik niet als ik zie met welk tempo het vaak achterover wordt geslagen, Nee, sloe is het Engelse woord voor sleedoorn, de stekelige struiken waar drijvers op zwartwild zo dol zijn.

De kleinwildjacht gaat 15 oktober weer open, althans in acht van de twaalf Nederlandse Provincies. Profiteer ervan, zou ik zeggen, want het kan binnenkort zo maar overal gebeurd zijn met de jacht op hazen. En dat terwijl er met de hazenstand niets mis is, wij hadden er in ieder geval nog nooit zoveel als juist de laatste jaren.

Om de stramme botten te smeren, de kou te verdrijven, de samenhorigheid te smeden, het tableau nat te maken…, er zijn werkelijk redenen genoeg om telkens een voorraadje sloe gin aan te leggen. En onze absolute voorkeur gaat uit naar die van Lucas Bols. 

Deze Likeurproducent was via hun leidsmannen zeer met de jacht verbonden, hetgeen onder meer blijkt uit de oprichting van de Bols Snippenclub. Daarvan kon je alleen lid worden als je een doublet houtsnippen geschoten had. Dat moest dan door twee getuigen worden bevestigd. Je toelating werd daarna bevestigd met een speldje (en een kruik jenever of twee flessen Sloe Gin). 

Maar ja, de tijdgeest… Waar we nu lijken te leven aan het einde van decennia anti-jacht-terreur, we hebben de strijd bijna verloren, stond men in 1983 nog min of meer aan het begin daarvan. Bols besloot in dat jaar, in overleg met de medeoprichter KNJV, om de Snippenclub op te heffen. Inmiddels zullen de meeste jagers die daar ooit lid van konden worden omdat zij uitstekende schutters op deze mooie maar moeilijke wildsoort waren, wel zijn overleden.

Dat geldt in ieder geval ZKH Prins Bernard, beschermheer van de KNJV. Ik vermoed dat hij met het verdwijnen van het speldje minder moeite zal hebben gehad dan met wat er een aantal jaren later gebeurde. De Sloe Gin verdween uit het assortiment van Lucas Bols. 

Uit wel ingelichte kringen vernam ik dat de Prins er eerst niet veel van merkte. De banden tussen de Prins en het bedrijfsleven waren altijd al innig en ten nutte van beide partijen. Dus een berichtje van Soestdijk naar Amsterdam dat men op het Paleis door de voorraad heen was, leidde altijd wel weer tot een zending. Zelfs als die uit de krochten van de onderneming voor deze belangrijke relatie moest worden opgeduikeld.

Maar zelfs aan die voorkeursbehandeling kwam uiteindelijk een eind. Alle Sloe Gin was uitverkocht. Dus toen de Prins om de likeur verzocht kon de hofhouding niet anders dan hem kond doen van het onvermijdelijke. Deze Sloe Gin was op. Voor altijd.

Nou, dat was buiten de waard, in dit geval de Prins gerekend. Hoffelijk, maar in niet mis te verstane woorden, werd met Amsterdam contact opgenomen. En, o wonder, na enige tijd verscheen zonder veel tamtam de Sloe Gin van Lucas Bols weer in de schappen van menige slijter.

Tot zover de geschiedenis, maar ik had er niet op gerekend. L’histoire se répète.

De slijter had slecht nieuws voor mij, toen ik hem vroeg om een doosje te bestellen. Uitverkocht. Uit het assortiment. Niet meer te krijgen… Ik kan mij exact voorstellen hoe de Prins zich gevoeld moet hebben.

Nu was ik ooit in Brabant op het landgoed van de familie Van Doorne, toen mijn vader daar was gevraagd om eens naar een van de paarden te kijken dat een schier onoplosbaar probleem had. Ik had dus gewoon met Lucas Bols kunnen bellen en vragen of ik de ‘jonge‘ heer Van Doorne even kon spreken. Maar ik vermoed zomaar dat zo’n belletje op Huub niet genoeg indruk zou hebben gemaakt om de productie en distributie van deze jagersdrank bij uitstek weer te doen op starten.

Nadat we alles afgestruind hadden op het internet leek het werkelijk ten einde. Nergens meer te krijgen… Maar als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Want de mannen van Bottle Business hebben werkelijk al hun magazijnen voor mij op de kop gezet. Ik voelde mij de Prins te rijk toen de mannen er toch nog twee vonden. De laatsten…Als we heel zuinig uitschenken kunnen we daar een deel van het komende jachtseizoen mee vooruit.

Maar hoe moet dat volgend jaar, als we dan tenminste nog mogen jagen. En als we dat niet meer mogen, wat we dan moeten drinken als we herinneringen ophalen over de jacht, vroeger, in de Nederlanden.

Maar ik zie nog wel een andere mogelijkheid.

De kleindochter van de oude Prins is inmiddels ook tot het jagersgilde toegetreden. Zou het niet mooi zijn als HKH Prinses Amalia op dit punt in de voetsporen van haar opa treedt.  

Er bestaat immers een eeuwenoude en innige band tussen deze Oude adel en deze Koninklijke Onderneming (since 1575, inderdaad, het jaar dat Willem van Oranje in Den Briel trouwde met Charlotte van Bourbon) die tot voor kort als slogan voerde:

“De Bols Sloe Gin is een absolute klassieker van Lucas Bols. En wordt al meer dan een eeuw geserveerd!” 

Het telefoonnummer zal op Huis ten Bosch wel bekend zijn.

©TheoM