Oliebollenjacht

Gepubliceerd: , in Jachtverhalen
Traditie. Met combinanten en dames, soms met de kinderen en onze vaste drijver/voorjager even peuteren. Op 31 december, verzamelen in de ochtend, bakkie & oliebol.
Een van de combinanten, R., zit op de Canarische Eilanden. 
“Hij moet wel”, zegt mijn vrouw, “Dan blijft zijn huwelijk goed en kan hij binnenkort weer een paar dagen naar Duitsland. Jullie gaan toch de 12e toch weer”?
Dat laatste is in mijn richting, dus ik kijk vanuit mijn ooghoeken naar haar uitdrukking. Daar valt niets op te lezen. Ik concludeer maar dat ze geen zin in de Canarische Eilanden heeft en het fijn voor R. en mij vindt dat we binnenkort weer eens weg zijn.

De hondenman, T., is ziek. Dat doet-ie normaal nooit! We zijn dus maar met een klein groepje. 3 geweren, 2 drijfsters, een hond en twee teckels.

Eerst lopen we wat op de eenden. Dat valt niet mee, kennelijk is al het oudejaarsgeknal ze te veel geworden. Er komt er één binnen.

We drijven een stukje van de wintertarwe uit. Ook al lopen we niet meer dan 10 meter uit elkaar, toch slaat er nog een haas terug. Daarna lopen we langs een Vliet met veel riet en ruigt. De honden drijven er twee hazen uit. Ze leggen alle twee het loodje, met bishmuthagel, want lood mag al lang niet meer.

G. heeft moeite met het oprapen van de tweede haas, want Sophie, teckel, staat er ook bij. Zij weet waarschijnlijk dat ik het haas geschoten heb en zij vindt dat G. er met zijn tengels van af moet blijven. Dan lopen we nog over pas geploegd land, die voren… Kleiklompen aan mijn laarzen,  ondanks dat ik die met olie heb ingesmeerd, zoals mij was aangeraden, maar helpen doet dat niet.

Van de  maximaal 15 ha. die we uitlopen komen maar liefst 9 hazen af. We schieten er één, het is genoeg geweest, voor dit jaar. Diane was -in mijn ogen- afgelopen zaterdag nog een tophond, maar vandaag is het maar minnetjes. Een slechte invloed van de teckel Sophie? Ze zijn met elkaar in competitie.
Terwijl ze bezig is een haas te apporteren ziet ze dat Sophie nog een haas opdoet. Ze laat het haas vallen en gaat achter dat haas aan. Fluiten helpt niet. Ze brengt dat haas "de wereld uit". 
Mooi, ook weer een leermoment. Voor mij.

Tijd om te stoppen, de eerste druppels regen beginnen te vallen. Glaasje bubbels, soep, wijntje en allerlei tapas. Het leven is goed op zo'n Oliebollenjacht. De prijs voor Combinant van het Jaar wordt uitgereikt. De jury, de winnaar van vorig jaar, zit op de Canarische eilanden, maar spreekt ons via Whatsapp toe. Zo is hij er toch een beetje bij, terwijl hij punten verzameld om er weer eens een keertje tussenuit te kunnen…

Nog 9 maanden en 15 dagen, dan gaat de kleinwildjacht weer open.

©TheoM
één moment...