Klimzwijnen
Gepubliceerd: , in Jachtverhalen
We hebben nog een dag te gaan voordat we de bergen in gaan, op zoek naar varkens.
Dus, de directie was er immers ook bij, vandaag is het tijd voor een toeristische dag.
En daarvoor leent dit gedeelte van Frankrijk zich wel heel erg.
Voor ieder zijn ding, want het gebied is van alle markten thuis.
Perpignan maakt reclame met 300 dagen zon per jaar.
Prachtige oude stad, "hoofdstad van Noord Catalonië".
En de stranden zijn schoon en breed.
Het binnenland is op korte afstand ongelooflijk gevarieerd qua natuur.
De rotsen aan de zuidkust naar Spanje doen denken aan de Riviera. Een beetje nostalgisch: doe je ogen dicht en je ziet zo maar James Bond (de oude dan natuurlijk) rijden in een laag, snel en sportief karretje op die bochtige wegen.
En eten! Vis!
En de wijn: Banjuls. Ongekend.
En de cultuur: Céret: een gigantische verzameling Picasso's. Een restant van de tijd dat dit een toevluchtsoord was voor kunstenaars die gevlucht waren voor het Franco-regime.
En dan natuurlijk de oude Katharen-kastelen, je voelt als het ware de geschiedenis...
En voor de legerfanaten zijn er de oude vestingen.
Wij bezochten bij het middeleeuwse vestingstadje Prats-de-Mollo, het Fort Lagarde.
Het ligt in een dal, eigenlijk zonder einde, op één smalle kronkelige weg na.
Die voert naar Spanje en moest dus verdedigd worden, al eeuwenlang.
Uniek is de overdekte gang van de stad naar het Fort, waardoor dorpelingen bij een aanval onbeschoten konden wegkomen naar het fort.
In dit dal, in een van de Vallees Sauvages, zullen we morgen jagen.
We kennen de weg nu in ieder geval al.
En na een tapas-lunch op het marktpleintje gaan we weer richting de kust.
We besluiten nog wat “cultuur te doen”.
Hannibal trok er de Pyreneeën over (met zijn Olifanten) op weg naar Italië.
De Romeinen hadden hier een van hun belangrijkste zuidelijke handelswegen, de Via Domitia, die ging hier over de Col de Perthus. Het is één van de laagste doorgangen in de Pyreneeën. Daar ligt het Fort Bellegarde. Het speelde al een rol in de oorlog tussen Spanje en Nederland! Prachtige, tastbare historie.
En een mooi uitzicht op de Col aan de andere kant van het Fort: Col de Panissas, waar je restanten van het Romeinse fort kan zien en een fantastisch uitzicht hebt op de Spaanse vlakten.
Op de terugweg nog even wat geld uitgeven in Perthus, net als Andorra een belastingparadijs(je). Maar, terzake, zit er wild?
Tijdens de wandeling naar en van het fort liepen we door krukeikenbossen.
Die hadden vast en zeker een mastjaar. Ongelooflijk wat een eikels aan en onder de bomen.
En dat hadden de varkens ook ontdekt. Overal, maar dan ook overal hadden ze gewroet.
Overal zag je verse sporen van ze en op een paar plekken kon je hun maggigeur opsnuiven.
En steil dat het daar is. De weg heeft een stijgingspercentage van 18-19%.
En die kronkelt tegen de berg op, dus recht omhoog of omlaag is het nog een factortje steiler. Maar dat blijkt voor die varkens daar geen enkel probleem.
Klimvarkens, dat zijn het.
Sus Scrofa, kent die ook een ondersoort die gespecialiseerd is in klimmen? Sus Ascensu?
Benieuwd wat hun klimvermogen voor de jacht morgen gaat betekenen…
©TheoM