Jagen is zoveel meer dan schieten

Dat weet elke jager, maar het is jammer dat niet elke niet-jager dat weet. Als het schot valt is het jagen vaak voorbij, het zou een uitspraak van Confucius kunnen zijn, maar zo is het maar net.

We zijn vaak in het veld, ruimen troep op, leggen bloemakkers aan in de hoop de teruggang van insecten een beetje te compenseren. We maken trappen in water, waar anders wild hopeloos tegen de steile kant zou verdrinken. We proberen pas geboren reekalfjes van de maaimachinedood te redden en we…

Jagen is ook het samen zijn en het horen tot een cultuur, stammend uit een traditie, passend in onze moderne samenleving. En jagen is ook vriendschap en gezelligheid, als het dat niet (meer) zou zijn, weet ik niet of ik nog zou jagen.

En ja, we schieten ook, als de wildstand dat toelaat. Jagers zijn rentmeesters die oogsten uit de natuur, maar altijd met de volgende jaren in gedachten.

En ja, wild is het mooiste scharrelvlees dat er bestaat en ook nog eens biologisch. Als een dier wordt geschoten, gaat dat met respect en soms enige emotie, geen bio-industrie.

Ik schrijf graag over dingen die ik in het veld heb meegemaakt. Maar omdat het geheugen een vreemd ding is, weet ik niet of alles nog precies is gegaan, zoals ik mij herinner dat het ging. Dat los ik op door alles in mijn verhalen te verzinnen. Dus meent u zich in een van de verhaaltjes te herkennen: u kunt gerust zijn, want u bent het niet.

©TheoM