Horido, Waidmannsheil
Gepubliceerd: , in Jachtverhalen
Het drukjachtseizoen is alweer bijna voorbij.
Als je wat aan bestandsreductie van de zwijnen wil doen is die jachtvorm daarvoor het meest geëigend. In Nederland is het onmogelijk het bestand in de hand te houden, laat staan te reduceren, dat krijg je met regeltjes… Gelukkig is die ‘gekte’ in Duitsland nog niet toegeslagen, logisch want met de dreiging van de ASP…
Dus wijken vele Nederlanders uit naar de Duitse drukjachten, want die jachtvorm is niet alleen effectief, maar vooral ook spannend. En, ik vind dat minstens zo belangrijk, gezellig. We zijn daar dan te gast, dus pas je aan, want in Duitsland hecht men aan jachttradities. En daar is voor ons Nederlanders nog wel enige ruimte voor verbetering.
Het begint al bij de begroeting, waar bij ik vele Hollanders zag stuntelen.
Als men dan “Waidmannsheil” tegen je zegt als ze je ter begroeting de hand schudden,
zeg dan niet “Waidmannsdank”, maar zeg ook “Waidmannsheil”, want “Waidmannsdank“ antwoord je als „Waidmannsheil“ als gelukwens voor een door jou geschoten stuk gebruikt wordt.
Heb je een mes bij je om, zo nodig, een stuk te kunnen afsteken? Denk je aan de ‘laatste beet’? En loop je niet over het tableau? Verdiep je erin, die jachttradities, je scoort er niet alleen Duitse bonuspunten mee, maar je toont ook respect. Voor je gastheren, je medejagers en het wild.
En doe vooral altijd mee met het “Schüßeltreiben”. Dat hoort er niet alleen bij, het maakt onderdeel uit van de jachtdag.
En vooral: zing mee!
Zing uit volle borst.
Maak dan indruk door je niet alleen te beperken tot het refrein.
Verras ze door van de liederen meerdere coupletten te zingen.
Nummer 1, met stip, staat al jaren Horido.
Hieronder de tekst, doe er je voordeel mee en imponeer ze.
En als je ermee gescoord hebt en de Jagdbitter rijkelijk vloeit, dan is er hieronder ook nog de tekst van Hermann Löns, die gaat ook over jacht, maar niet op wild. Ik werd eens na mijn voordracht daarvan spontaan -en onterecht als het om mijn bijdrage aan het tableau ging - tot Niederländische Jagdköning benoemd.
Prosit!
©TheoM
Horido – de tekst
Er liebt das Waidwerk,
er liebt die Jagd,
er liebt die Frauen
bei Tag und bei Nacht
Refrein:
Ein Horrido, ein Horrido, ein Waidmannsheil.
Ein Horrido, ein Horrido, ein Waidmannsheil.
Horrido, Horrrido, Waidmannsheil.
Schwarz ist das Eisen,
blau ist der Stahl,
rot ist die Liebe,
drum wollen wir noch einmal
Horrido …
Rost an der Flinte,
der Pulversack ist leer,
und was das allerschlimmste ist,
der Hund steht auch nicht mehr!
Horido …
In meinen jungen Jahren,
da ging ich oft zum Wald.
Die Schnepfe dort zu jagen,
wie hab’ ich sie geknallt!
Horrido …
Wie stieß ich gern und mächtig
Den Ladstock in den Lauf!
Wie stand der Hund so prächtig,
wenn’s auf die Sau ging drauf!
Horrido …
Jetzt hängt die Jägertasche,
die Schnalle bleibt nun zu!
Leer bleibt die Pulverflasche,
Der Hahn hat gute Ruh’!
Horrido …
Die Jagd ist nun geschlossen,
verrostet das Gewehr.
Das Pulver ist verschossen,
der Hund steht auch nicht mehr!
Horrido …
Horido, van Hermann Löns
Ich bin ein freier Wildbretschütz
Und hab´ ein weit Revier
Soweit die braune Heide reicht
Gehört das Jagen mir
Horido….
Soweit der blaue Himmel reicht
Gehört mir alle Pirsch
Auf Fuchs und Has und Haselhuhn
Auf Rehbock und auf Hirsch
Horido….
Jedoch mein liebstes Edelwild
im ganzen Jagdrevier
das ist nicht Hirsch, das ist nicht Reh
das ist kein Jagdgetier
Horido….
Es ist ein frisches Mägdelein
Auf das ich lieber pirsch
Viel lieber als auf Has und Huhn
Auf Rehbock oder Hirsch
Horido….
Und daß sie einem anderen g’hört
Macht keine Sorge mir
ich bin ein freier Wildbrettschütz
Und hab ein weit’ Revier
Horido….