Eend, gans, ree en keiler, een prachtig tableau

Afgelopen zaterdag zagen we in onze polder honderden ganzen op de wintertarwe, maar mochten, de boer had nog geen verjagingsmaatregelen genomen, niet schieten.

'Weet je', zegt R., '''als we er maandag nu eens een hele dag van maken: eerst op de eenden, dan de ganzen verjagen, hapje eten en dan naar de Veluwe'. R. is een beste kerel, die bekend staat om zijn goede ideeën.

Niet te vroeg verzamelden we bij de boerderij. T., onze hondenman, was er bij met zijn favoriete hond, Jet. Een prachtige hond, ze gaat altijd door als een tank en drijft het riet prima uit en apporteert als de beste. Mijn hondje heb ik -zeer tegen haar zin- thuisgelaten omdat ze anders na de eenden bijna de hele dag (nat) in de auto moet zitten.

We zien een paar hanen lopen, die we sparen, dat doen we ook met de paar konijnen die daar zitten.

Over de akkers lopen we hele stukken naar bekende eenden plekken.

Dikke bonken klei aan onze laarzen.

Waar de eenden zouden moeten zitten, zaten ze niet. 

Waar ze normaal niet zitten, daar zaten ze, maar ook nog eens attent en ril.

We stappen in de auto en gaan elders kijken.

Zelfde verhaal, het lukt bijna niet om bij de eenden te komen.

Uiteindelijk lopen we ook nog over de ingezaaide tarwe, waar de boer (tot op heden) nagelaten heeft de vereiste flankerende maatregelen te nemen: vlaggen, knalapparaten en verjaging.

Honderden ganzen gaan op, onbeschrijfelijk is het hoe de akker er uit ziet waar ze de afgelopen dagen hun trek op hadden. Opnieuw inzaaien? "Misschien', zegt de boer, 'eerst maar eens vlaggen en kanonnen plaatsen'. We zullen zien.

R. en ik gaan naar de dorpskroeg, waar J. zich bij ons voegt om later mee naar de Veluwe te gaan. 

 T. gaat naar huis, hij moet vanmiddag zijn honden verzorgen en kan helaas niet mee.

Wat later meldt G. zich ook in de kroeg. Hij kon vanochtend niet mee op de eenden, het werk gaat voor, maar hij kan gelukkig vanmiddag wel mee.

Het is gezellig, ik vraag mij wel eens af of ik nog zou jagen als het niet gezellig is.

Het '"gebeuren er om heen" is voor mij integraal onderdeel van het jagen.

Hapje & drankje.

Mooie verhalen.

Maar we moeten weg, op naar de Veluwe.

De Wildschut en zijn vrouw ontvangen ons meer dan hartelijk.

Koffie & gebak.

Ook daar weer mooie verhalen.

Maar we moeten er op uit, het is gauw donker en er is geen maan.

R. en G. gaan op roodwildplekken zitten.

Zij zullen die avond helaas niets zien.

J. en ik zitten op zwartwildplekken.

Het lot is mij goed gezind: ik zit op het Bordes, waar niet alleen varkens, maar ook ree- en damwild langs kunnen komen. J. zal die avond een bruine geit en een zwart bokkalf zien.

Het Bordes is een mooie plek.

Op de rand van de hei zit je op een heuveltje onder een paar oude dennen.

Je kijkt naar het -holle- bos, waar een voerplek is.

Ik installeer me, het wachten kan beginnen.

BANS.

Ik schrik me rot.

Het lijkt alsof er (op me) geschoten wordt.

Maar het valt mee, blijkt even later.

Een specht was in de boom boven mij bezig.

Daardoor was er een grote dennenappel op het dakje van het Bordes gevallen.

Mijn hartslag gaat langzaam weer naar het normale tempo.

Opeens is-t-ie er.

De Wildschut had al gezegd dat ik hem daar kon verwachten.

Een prachtige zesender. Een mooie, grote sterke volwassen bok.

Zijn gewei zit natuurlijk nog in de bast.

Even later zie ik door het holle bos nog twee reeën aankomen.

Een geit en een smalree.

Bok en geit snoepen van de lokmais.

Het smalree niet. Ze vertrouwt het niet. En een tijdje later begint ze te schelden.

Onophoudelijk geeft ze uiting van haar ongerustheid, maar de geit en de bok trekken zich er niets van aan. Al scheldend kijkt de jonge dame steeds het holle bos in, maar ik zie daar niets.

Mogelijk hoort, ziet of ruikt ze varkens?

Uiteindelijk trekken ze met z'n drieën weg.

Het is al bijna donker als ik hem zie aankomen, het is een mooie keiler.

Duidelijk kan ik zijn geweren zien. Volwassen, ik schat hem op zo’n 5 jaar, weegt hij  zeker 60 - 70 kg., schoon aan de haak.

Hij is mij niet vrij gegeven, dat is -vanavond- zijn geluk.

Als het varken weggaat, verlaat ik snel mijn plek, zodat ik zo min mogelijk verstoor.

Op naar de Wildschut voor een drankje & hapje.

Weer mooie verhalen en natuurlijk wat roddels, alhoewel dat, op ons niveau natuurlijk beter sociale geschiedenis genoemd kan worden.

Op weg naar huis heb ik tijd genoeg om de dag nog eens door te nemen.

Het is een prachtig tableau!

Buiten zijn - vrienden ontmoet - eenden gezien - ganzen verjaagd - hapje & drankje - mooie verhalen - koffie & gebak - reewild gezien - keiler gezien - en wat geroddeld. 

Oh, ja, we schoten ook nog één eend!

©TheoM