Education permanente – reeënbeheer - ganzen

Gepubliceerd: , in Jachtverhalen
Voor wie de Franse taal niet machtig is: levenslang (bij)leren. Instituten wiens verdienmodel het aanbieden van cursussen is promoten het voortdurend actualiseren van de (vak)kennis. Het volstaat dus niet eenmaal een diploma te behalen en dat geldt volgens sommige van die instituten nu ook voor jagers.
Nog mooier wordt het als een (staats)grootgrondbezitter en een cursusaanbieder elkaar vinden en hun verdienmodellen koppelen. Het wilde varkensbeheer van Staatsbosbeheer in Limburg is daarvan een voorbeeld, maar hier duik ik wat dieper in het reeënbeheer.

SBB stelt per 2020 de grofwildcursus van het IPC-Groene Ruimte of de reebeheercursus ook van het IPC verplicht aan allen die een nieuwe overeenkomst afsluiten met reeënbeheer. Daar sta je dan: cursus gevolgd van de Vereniging Het Ree; jammer joh, die is van nul en generlei waarde meer. Of volgde je de cursus Kennis en Beheer van reeën van het opleidingsinstituut van de KNJV, die volstaat ook niet. Bijscholen!

Nou is natuurlijk waar dat inzichten aan veranderingen onderhavig zijn, daarom is het niet helemaal onlogisch dat je dan bijscholing organiseert als dat ècht nodig is, maar je zal maar nèt je jachtdiploma gehaald hebben, of nèt de reewildcursus van de KNJV, dan ga je er toch vanuit dat daarin de noodzakelijk geachte updates zijn meegenomen

Als je de volledige grofwildcursus, deze reewildcursus en niet te vergeten de jachtcursus doet, ben je al richting €10.000 kwijt en dan moet de jacht nog beginnen. Maar we mogen daar niet praten over een elitesport hè.

Dan maar verder over de ganzen, de jacht daarop is vooralsnog geen elitesport, maar education permanente is ook daar een must. Sowieso al om alles te kunnen volgen op qua regelgeving dat gebied. Ontheffing, vrijstelling, opdracht… er is werkelijk alles aan gedaan om het moeilijk en onwerkbaar te maken en om het ganzenbestand te reduceren. Maar als dat niet lukt, geen probleem. Dan komt de vergassingsinstallatie wel langs! De kosten daarvan bedragen ca. € 60 per gans.

Nee, hier (nog) geen pull-strategie vanuit een scholingsinstelling en een grootgrondbezitter, maar het is een pushstrategie die van de ganzen uit gaat.

Wild in het algemeen en ganzen in het bijzonder zijn zo reteslim, dat jagers zich wel moet innoveren, willen ze nog enigszins resultaat kunnen hebben. Tok Poortvliet kon er talloze filmpjes mee vullen hoe hij zich voortdurend aanpaste aan een de bejaging van deze wildsoort, want deden de ganzen immers ook. 

Hij veranderde zijn hutjes, niet alleen van plaats, maar ook van uiterlijk. De lokstal moest elke keer een beetje anders qua opstelling en qua samenstelling. Tijdstip van de dag, kortom variatie doet schieten. Je moet voorkomen dat ganzen langskomen en ‘ja, ja, denken die truc kennen we’.

Ik vertelde het een boer die onlangs spruiten had gepoot. Zijn land ligt een beetje ingeklemd tussen gronden van Natuurmonumenten en er kan eigenlijk niet gejaagd worden. En dat is te zien.



Genadeloos hebben ganzen hier toegeslagen, alleen achteraan op de foto zijn de spruiten behoorlijk opgekomen en oogt het groen. Vooraan proberen de plantjes het nog wel dankzij een extra groeispurt als gevolg van de regen en hoge temperaturen van de afgelopen dagen, maar als het zo doorgaat verliezen de spruiten en de boer hier deze strijd van de ganzen.

“Misschien moet je toch proberen slimmer te zijn dan de ganzen”, zei ik hem. “Misschien lukt het je met een strategie van sterke afwisseling van diverse tactieken”. Ik deed hem een aantal suggesties aan de hand, zoals afwisselend een schietkanon en jagers in combinatie met een platte kar. Of daarna bijvoorbeeld twee of drie auto’s in het veld. En hij zou ook pallets kunnen plaatsen, allemaal in combinatie met afwisselend jagers en schietkanon. “Die ganzen moeten elke keer denken ‘verrek, wat is dat =knal=, nou hier is het niet pluis’, ze moeten maar even verderop gaan kijken. Ze wennen er vast aan, maar dan doe je een volgende greep in je gereedschapskist”. 

Vanmiddag liep ik daar de honden uit te laten, er was geen gans te zien, maar wel pallets die de boer verspreid, als waren het jachthutjes, tussen de spruiten had neergezet.


 
Ik vind het snel gehandeld van de beste man en besluit even bij hem langs te rijden. “Ja, Theo, een mens is nooit te oud om te leren, dus ik dacht ik ga het direct uitproberen”.

Nooit te oud, dus levenslang leren, de Nederlandse betekenis van education permanente in de praktijk. En, gratis, gewoon een vriendendienst.

©TheoM
één moment...