Duiven in de tarwe

Maar wij gingen erop uit. De tarwe was bijna 14 dagen eerder dan normaal. Net nog niet oogstrijp, maar kennelijk aantrekkelijk genoeg voor de duiven en de eenden. Er is al heel wat schade. De eenden kunnen we nog niet bejagen, de jacht gaat pas op 15 augustus open. Ooit was dat was 24 juli. De ratio van die wijziging ontgaat me; als er nu vóór 15 augustus veel schade is kan je een ontheffing krijgen en toen de opening nog op 24 juli was, schoot je, als lid van de club van weidelijke jagers, alleen eenden die vliegvlug waren. Maar ja, in dit land wordt ook onder liberaal bewind het liefst alles met regeltjes dichtgetimmerd.

Op de duiven dus, het kan nog net. Ik stelde de mede-combinanten voor om er een memorabele jacht van te maken; het zou immers zomaar de laatste kunnen zijn. Het zaad viel in een vruchtbare bodem; iedereen deed mee. Samen met S. heb ik gisteren alvast de hutjes neergezet. We hebben eens gekeken hoe de trek was en ze in die lijnen geplaatst.

Naast de combinanten, zal ook S. die ons ondersteunt met het beheer en nog twee voorjagers aanwezig zijn. T. en A. allebei met prima honden, die hebben een absolute wil om het wild te zoeken èn binnen te brengen. Gecombineerd met de hond die S. bij zich heeft, maak ik mij weinig zorgen dat wild niet zal binnenkomen, ook al valt het in de dichte dekking van de tarwe.

Het is gelukkig niet zo warm meer, een lekker windje, maar wel zonnig. Dat wordt bakken in de hutjes. Ja, als jager ben je er in alle elementen en elk weertype heeft zijn eigen bekoring. Maar voor nu bevalt dit mij prima.

G.J. komt door omstandigheden wat later en ik zie dat hij zijn zoon J. bij zich heeft. J. heeft zich inmiddels voor de jachtcursus opgegeven, in november start die.

We vermaken ons prima; hier wordt nuttig & aangenaam verenigd. Bestrijding moet, er is volop schade, maar het is absoluut geen corvee. Duivenjacht is een mooie, maar ook uitdagende jacht. Ongelooflijk hoe scherp ze zien, ‘op elke veer hebben ze een oog’. En ondanks je super camouflage reageren ze razendsnel als ze het niet vertrouwen, met onverwachte bewegingen en zwenkingen. En snel, ongelooflijk snel kunnen ze soms vliegen. En zijn ze ook nog eens slim, want hoe vaak gaan ze niet eerst even in een boom zitten kijken of het echt zo veilig is, als je met je lokkers in je stal wil doen voorkomen.

Ik zie mooie schoten en natuurlijk ook ‘poedels’. Mooi hondenwerk, ze rusten niet voor de duif binnen is. Voortdurend duiven, die gelukkig niet in heel grote vluchten, maar telkens in kleine plukjes, willen invallen. Zo beleven we een paar mooie uurtjes.

En dan, opeens, is het voorbij. Nauwelijks nog een enkele duif vliegt over, maar invallen doen ze niet meer. Tijd om op te breken. 

De nazit is een etentje in de dorpskroeg, op loopafstand van het veld. De keuken lijkt op deze doordeweekse dag wat dun bemand, want het heeft het er een beetje moeilijk mee. Zeven personen en zeven verschillende gerechten, maar uiteindelijk komt het allemaal goed. We bestellen maar een extra rondje en de bediening zegt vervolgens dat die van het huis is.

Tijd genoeg om uitgebreid te kletsen. Bijvoorbeeld over de val van het kabinet, gevolgd door het einde van Rutte als partijleider van de VVD. Dat was toch curieus en onverwacht, tijdens een kopje koffie met vrienden kreeg Rutte een ‘Isaphaan-momentje’.

Niet iedereen kent dat verschijnsel. Het komt van een heel oud verhaal waarin een Perzische edelman vertelt dat zijn tuinman die ochtend tijdens het werk de Dood heeft ontmoet. Hij leent zijn paard uit aan de brave man, waarmee die in grote angst naar de stad Ispahaan vlucht. Enige tijd later ontmoet de edelman zelf de Dood en hij vraagt hem waarom hij zijn tuinman zo aan het schrikken heeft gemaakt. De Dood vertelt hem dat hij de tuinman daar niet in de tuin had verwacht, want hij had opdracht om die tuinman later in de avond te gaan halen in Ispahaan.

Het is een moralistisch verhaal: men kan niet aan de dood ontsnappen. Zo was het dus ook met Rutte gegaan; op vrijdag heeft iedereen het over zijn meesterzet. Hoe hij het kabinet had laten vallen, voordat anderen dat zouden doen. Zo hield hij dus de regie in eigen hand. Om er op zondag achter te komen dat aan zijn vertrek als voorman van de VVD niet viel te ontkomen. 

Van het een komt het ander, in zo’n gesprek, onontkoombaar lag de vraag op tafel: Beleeft de Jacht ook zo Ispahaan-moment? De discussie beweegt zich in de richting van ja. Dan mengt J., de junior in het gezelschap, zich in de discussie. “Toen ik mij op 2 juni wilde inschrijven, de tweede dag dat dat kon, bleek al bijna de helft van de plaatsen vergeven! En dit jaar deden bijna 1.200 cursisten examen. De jacht is wat mij betreft springlevend.”

Hier bleek sprake van een verschil van opvatting die wellicht ook met de verschillen in leeftijd te maken heeft. Daar waar de jeugd nog hoop heeft, lijkt voor de ouderdom het einde der jachttijd nabij.

“Ja, als we zo gaan praten, wat moeten jongeren als ik dan. Dan kunnen we beter direct ophouden”, zegt Junior. De ouderen vallen hem bij. “toen wij eind ’90 examen deden, zeiden oudere jagers ook al dat ze niet snapten waar we aan begonnen. En nu, bijna 25 jaar later, jagen we nog steeds”.  Tijd voor de nestor in het gezelschap om op dat jagen van nu toch iets af te dingen. “Nou, voor jullie begonnen was er de Jachtwet met de Wildlijst. De 29 soorten die daarop stonden waren bejaagbaar. Met de komst van de Flora- en Faunawet werden er dat 5. Dus het is logisch dat zij die de ‘oude’ tijd nog hebben meegemaakt vanuit dat perspectief redeneren. Maar Junior heeft gelijk, zonder perspectief geen toekomst. Noch voor ouderen, noch voor de jeugd.”

Op dat laatste wordt gedronken en zo sluiten in ieder geval hier aan tafel de rijen zich.

In de groepsapp komt de volgende dag het bericht: “Ik wil de heren van de organisatie hartelijk bedanken voor het prepareren van de hutjes. We konden zo aanschuiven. Echt een herenjacht. 👍🌿. Nogmaals dank”. Positiviteit en optimisme alom, zo lijkt het. 

Maar wellicht is het toch slechts schijn want ik krijg ook een betaalverzoek voor mijn bijdrage aan het gelag, de reden: ‘Galgenmaaltijd 13/7’. Kennelijk is de penningmeester toch nog van de sombermans.

Ik reageer in de app, dat hij eens wat aan Bijbelstudie zou moeten doen. Want galgenmaaltijden, die worden geserveerd in de bajes. Laat dan alle hoop maar varen. Nee, hier was eerder sprake van Het Laatste Avondmaal. Daarin werd immers de belofte gedaan dat elk van de deelnemers het onderkoningschap in het vooruitzicht werd gesteld. Niet van Israël in dit geval, maar van de Jacht. Ook niet mis.

©TheoM