Ander-halve-meter-verwarring

Een uurtje later nog een bericht: “Zou mijn vriendin ook mee mogen?” Ik reageer met: “Als je jullie trouwboekje meeneemt is dat geen probleem, maar dat snap je zelf wel. En anders moeten jullie anderhalve meter afstand van elkaar houden, Corona, maar ik denk niet dat dat gaat lukken in een hutje”. Ik krijg een lachebekje-smiley retour.

Lach maar, denk ik. Het is tijd om zijn schoonvader, nou ja, de vader van zijn vriendin eens te bellen en ik feliciteer hem met het feit dat zijn dochter eindelijk gaat trouwen en er daardoor een einde komt aan de zondigheid in haar relatie. Hij reageert verbaasd, weet van niets. 

“O, sorry. Dan denk ik dat ik mijn mond voorbijgepraat heb. Ik begreep dat ze morgen van plan waren om het wereldkundig te maken en jullie het al wisten. Stom dat ik dat nou verpest. Maar ze zullen het jullie vast wel voor die tijd komen vertellen. Nogmaals sorry, maar doe mij een lol, je weet nog van niets”. Dat belooft hij, maar ik hoor al dat hem dat veel moeite gaat kosten. ”Doen hoor, het is al erg genoeg dat ik het moment voor jou verpest heb, maar verpest het alsjeblieft niet voor hen”.

Het is tijd voor de volgende zet. Ik bel de vriendin, die zit in de auto, onderweg naar huis. “Leuk dat je morgen meekomt. Ik heb wel een vraagje. Zou je straks, als je daar langs rijdt, bij je vader de lokganzen op willen halen? Ik haal ze dan later vanavond bij jullie op en zal zorgen dat ze morgen bij de hutjes staan als jullie komen. Bel je vader direct even, dan staan ze klaar. En dan nog iets, als hij vraag waarom je langskomt, zeg dan maar dat hij dat nog wel hoort. Doe een beetje geheimzinnig, praat maar even niet over de lokkers en zeg hem dat S. vanavond waarschijnlijk ook nog langskomt. Die wil ik namelijk nog bellen of hij binnenkort met je vader en mij mee naar Duitsland kan, als dat zo is, dan ga ik je vader vragen. En dan moeten we een en ander wellicht nog bespreken, dat doe ik dan graag nog vanavond. Het kan zijn dat ik je vader dan ook nog mee op de ganzen vraag, maar dat is nog niet zeker. Met die Corona-maatregelen is het allemaal een zo’n passen en meten”.

Ik bel S. met de vraag of hij binnenkort ook nog mee zou kunnen naar Duitsland. Een belangrijke boer heeft gebeld, de varkens hebben een grote weide daar compleet omgezet en hij is bang dat ze de andere weiden ook niet met rust zullen laten. Nou de vraag stellen is hem beantwoorden. “Zullen we het dan vanavond even met je schoonvader bespreken? Bel even of hij vanavond thuis is. Maar, zeg hem maar niet waarom en dat ik dan ook langskom. Ik vind het wel leuk om het hem zelf te vragen. Doen, hoor”!

Een trotse vader belt: “Het is jammer dat je het eigenlijk verklapt hebt, maar ik ben er nu zeker van dat het klopt. Ze belde zojuist dat ze langskomt, maar wilde niet zeggen waarvoor. En haar vriend belde, die komt vanavond ook nog. Waarom niet tegelijk? Verwarrend allemaal, hoor”.

Ik was mijn handen in onschuld over al die ontstane verwarring, de oorsprong ligt in de Corona-maatregelen, neem nou die ander-halve-meter. Hoe doe je dat nou als je zondig in een relatie zit. In een hutje, zonder boterbriefje?

©TheoM