Wolven in Rusland III - Verschrikking door de eeuwen heen

Gepubliceerd: , in Artikelen
“Tamme en onderzoekende wolven zijn een teken van gevaar.Een eerste vereiste is dus, dat het publiek er op gewezen wordt, dat ze bij het zien van zo’n dier er snel tussenuit trekken, maar zonder tekenen van haast te vertonen, terwijl ze ondertussen maatregelen nemen zichzelf te verdedigen. Wegrennen zal een aanval kunnen uitlokken.”
Will N.Graves, Wolves in Russia, 2007.

Hoe doden wolven?

De wolf jaagt veel op hoefdieren, zoals de eland. Een eland kan zich effectief verdedigen met zijn hoeven, vooral van de voorpoten. Daarom zal de wolf proberen hem van achter aan te vallen. De kwetsbaarste plek is het perineum, het zachte, doorbloede gedeelte onder de anus. In een hap kan de wolf er een stuk uitscheuren, waardoor het prooidier veel bloed verliest en langzaam verzwakt en door de knieën gaat. Dan kan de maaltijd beginnen terwijl het dier vaak nog leeft. Hem eerst dood te maken, wordt niet nodig geacht.
Hoewel de wolf met zijn uitzonderlijke kracht in de kaken een schaap of rendier met één beet in de keel uit kan schakelen, stelt hij zich er vaak mee tevreden het dier van achter of opzij open te scheuren om dan op de volgende prooi over te stappen.
[Deze taferelen zijn inmiddels ook bij onze schapenhouders bekend. P.B.]

Bij schapen en kinderen vindt hij het ook vaak onnodig ze meteen te doden, maar slingert hij ze op zijn rug om snel weg te komen. Voor een goed uitgegroeide wolf is het geen probleem om met een levend, volwassen schaap op zijn rug over een hek van meer dan een meter te springen. Kinderen die zo ontvoerd werden, konden in enkele gevallen – zwaargewond – nog gered worden door mensen, die van alle kanten kwamen aanrennen met honden, knuppels en spiezen. 

De voorzichtige wolf

Citaat:
Er kan echter niet genoeg op gewezen worden, dat wolven van nature zeer schuw en uiterst 
voorzichtig zijn en zich gemakkelijk laten afschrikken. Dit in tegenstelling tot honden en met
name wolf-hond hybriden. Deze laatsten zijn veel gevaarlijker en – indien door 
mensen grootgebracht - moeilijker te bestrijden. De wolf neemt maanden de tijd om 
een mogelijk nieuwe prooi te bestuderen en zal normaal niets doen, zolang er voldoende
van zijn gewone prooi aanwezig is. Tegen de tijd dat hij de mens aanvalt is hij er diep van 
doordrongen dat de mens ongevaarlijk is, op basis van lange ervaring dat het benaderen van 
mensen tot geen repercussies leidt. 

Deze aangeboren voorzichtigheid heeft als consequentie, dat het benoemen van de wolf tot beschermd dier, dat niet verstoord of verontrust mag worden, onvermijdelijk voor problemen gaat zorgen. Het leidt er namelijk toe, dat de wolf zijn diepgewortelde  voorzichtigheid verliest en de mens steeds verder als mogelijke prooi onderzoekt. Tamme, onderzoekende wolven zijn een teken van gevaar, speciaal wanneer het er meer dan één is.

Citaat:
Niemand wil geconfronteerd worden met een forse wolf van 50-60kg zonder vuurwapen in de hand.
Je moet een dapper iemand zijn en een getraind schutter, om in de nacht een wolf tegemoet te treden, zelfs met een vuurwapen in de hand. Tegen een roedel heeft de mens, zelfs met een geweer, geen schijn van kans.
 

Samenleven met de wolf

Het boek stuurt niet aan op het uitroeien van de wolf, maar wel op het onder controle houden. 
Onder voorwaarden is het mogelijk met de wolf samen te leven. Hiervoor is nodig het dier ver weg van mensen te houden en het regelmatig te bejagen. Dit vereist afgelegen, geïsoleerde  gebieden met ruim voldoende wild. Door afschot moet gezorgd worden dat het aantal wolven t.o.v. de prooidieren klein blijft.
Om dit allemaal te verwezenlijken is heel veel ruimte nodig. Onder die omstandigheden kan er zelfs sprake zijn van een gunstige invloed op het wild: de sterkste en schuwste exemplaren hebben een betere overlevingskans, maar zijn dan per definitie ook minder zichtbaar.

De Russische ervaring

Will Graves benadrukt, dat er in Rusland een enorme ervaring is met de wolf en er een schat aan wetenschappelijk onderzoek ligt. Het is duidelijk dat het Westen daarvan een hoop zou kunnen leren. Met name op het gebied van gevaarlijke ziektes en parasieten – waarin Graves zichzelf als leek beschouwt – vond hij veel te weinig studies in de westerse literatuur.
Hij beveelt alle ‘wolvendeskundigen’ aan Russisch te leren lezen en de Russische wetenschappelijke publicaties te bestuderen.



De wolf is zeer aanwezig in de Russische folklore. Graves besteedt een heel hoofdstuk aan de gezegdes (253) en spreekwoorden (20) in de Russische taal.

Ze kwamen van verweg van de steppe
Hun gehuil kwam naderbij
Ze kwamen van de oevers van de rivier
Hun gehuil kwam naderbij
Het gehuil barstte los in de stille, donkere nacht
(Shona Smakhanuly)


Paul Bouwmeester
Dit artikel verscheen eerder in Jacht&Beheer, feb. 2023
 

Naschrift P.B.

Het boek is in eigen beheer uitgegeven door de Canadese bioloog Valerius Geist. Deze heeft jarenlang de wilde hoefdieren in Canada bestudeerd, waarbij hij vaak wolven waarnam, die hij als ongevaarlijk beschouwde. Tot een paar levensbedreigende ervaringen hem dwongen de wolf eens wat beter te bestuderen.
Ons regeringsbeleid en dat van Europa (de wolf mag niet verstoord worden) is gebaseerd op foutieve biologische aannames en dus volkomen onverantwoord. V. Geist heeft al sinds 2015 de autoriteiten in Duitsland daarop gewezen.

Veel van de beweringen van onze ‘deskundigen’ worden in dit boek gedocumenteerd tegengesproken. 
Dus een goed begin voor een verantwoord wolvenbeleid is dit boek en de engelstalige publicaties van Valerius Geist te bestuderen.

Samenleven met de wolf kan dus wel. Maar of dat ook in ons kleine Nederland kan, is iets anders.
Als we Will Graves mogen geloven, kunnen we bij ontbreken van voldoende beheermaatregelen het volgende verwachten in ons land:
  1. een ongecontroleerde toename van het aantal wolven
  2. het instorten van onze populaties reeën, herten en wilde zwijnen (denk aan de Hoge Veluwe)
  3. tegelijkertijd zal de druk op de veestapel toenemen
  4. natuurbeleving zal voor de meeste mensen uitsluitend vanuit de auto plaatsvinden
  5. honden die uitgelaten worden – al of niet aangelijnd – worden gegrepen
  6. meer onderzoekende wolven achter hardlopers en fietsers
  7. en daarna ….?

Dit artikel maakt deel uit van een serie:

Actueel

één moment...