Ganzen vergassen

Maar dat is iets dat de jagers niet kan worden aangerekend. Het is het gevolg van het gedurende decennia gevoerde beleid. Een effectieve jacht op ganzen werd onmogelijk gemaakt door regelgeving die gegrond was op ‘geen jacht’ tenzij. Nee, beheer en schadebestrijding, verhullend taal gebruik, waar wij ons als jagers verre van hadden moeten houden.

Ja, en nu zitten we dus in de zo diep in de fase die ‘gebakken peren’ heet, dat regels lijken te moeten worden versoepeld. En dat TBO’s -eindelijk- lijken te worden verplicht om mee te gaan werken aan het korthouden van de gans op hun tienduizenden hectares jachtgrond, het werd tijd.

De rijksoverheid decentraliseerde de regelgeving op de ganzen. Provincies waren aanzet. Maar die deden natuurlijk goeddeels hetzelfde als hun grote broer. Ook daar deinde men mee op het sentiment en werd het dus ook daar meestal ‘geen jacht, tenzij’.

Maar nu het ganzenwater echt tot aan de lippen staat, hebben een aantal provincies de handen ineengeslagen. Zij proberen te komen tot een provincie overschrijdend ganzenbeleid. Het werd tijd, maar beter laat dan nooit. En het mooie van dit initiatief is, dat de mannen en vrouwen ‘in het veld’ uitdrukkelijk naar input is gevraagd en commentaar op het voorgenomen beleid.

Of het allemaal zal gaan leiden tot werkbare regelgeving zal de toekomst uitwijzen. En of die zal leiden tot de gewenste gigantische reductie van het gigantisch uit de hand gelopen ganzen bestand valt nog te bezien.

En dan is er nog het publieke klimaat dat de overheid zelf gezaaid heeft, door alles wat rond de jacht hangt te politiseren. En dat vast ook nu weer tot rechtszaken van zogenaamde natuurvrienden zal leiden. Kennelijk hebben die oneindig diepe zakken om hun talloze rechtszaken te organiseren, waarin ook die nieuwe regels met oud overheidsbeleid om de oren zal worden geslagen.

En daar wordt de overheid dan door de rechter opgehangen aan haar eigen domme regels. Dat kan je de rechters niet kwalijk nemen, vind ik. Die houden de overheid gewoon aan haar eigen beleid. Stel je eens voor dat de rechters dat niet zouden doen, nee het is gewoon een kwestie van ‘koekje van eigen deeg’.

De jacht is gebaat bij een nieuwe houding van de overheid. En de (wellicht) aanstaande nieuwe regering zou daar een goede start mee kunnen maken, maar doet het niet. Ze wil maar liefst 20 % minder ambtenaren, nou ik geef je op een briefje: dat gaat niet lukken. Dat hebben 20 jaar VVD-regeringsdeelname wel bewezen en de huidige aantallen zijn gevolg van dat beleid. De vraag is of zo’n reductie het goede medicijn is.

Nee, de hoeveelheid ambtenaren is niet het echte probleem, dat is het neoliberale beleid. Daarin bedacht de overheid voor elke probleem oplossingen, vaak ook nog tegengesteld, en die leidden tot een lawine van overheidsmaatregelen, ook het gebied van de jacht. De jagers worden met controle en dwang in het gareel gehouden.

De oplossing ligt dus voor de hand, de overheid moet echt terugtreden. Wat we nodig hebben is een overheid die minder beleid maakt. Minder regels maken en meer ruimte geven aan jagers om hun verantwoordelijkheid te nemen. Maar met het akkoord dat de vier partijen hebben gesloten, lijken ze een tegenovergestelde keuze gemaakt te hebben en zou het zo maar kunnen dat de regerende politici gaan alle problemen gaan oplossen door een lawine van maatregelen over ons uit te storten.

Terug naar het ganzenprobleem. Ik ben bang dat de oplossing voorlopig gevonden zal worden in meer van hetzelfde. Dus ook met het vergassen van ganzen. Vergassen was ooit een extreemrechtse maatregel, nu is het kennelijk een door extreemlinks omarmde maatregel geworden.

Als jager, die gehouden is aan weidelijkheid, ben ik er op tegen. In plaats van een plotselinge dood door een onverwacht schot, moeten veel ganzen daarbij een behoorlijke stressvolle lijdensweg ondergaan.

Waar ik voor pleit, dat is jacht, op basis van deskundigheid en vertrouwen. Dat jagers de ruimte krijgen om datgene te doen wat ze wettelijk moeten: zorgen voor een verantwoorde wildstand.

©TheoM