Een plan

En van de ‘wild’soorten is de jacht op Konijnen ook al verleden tijd. En of er later dit jaar nog gejaagd kan worden op Fazant, Haas, Wilde Eend en Houtduif is ongewis. De FBE-Zuid-Holland schreef daarover dat “er wordt ingezet op het mogelijk maken van de Jacht in seizoen 2023-2024. Maar dat er risico’s zijn voor de uitvoering van de jacht gezien de staat van instandhouding en het vatbaar zijn van het goedkeuringsbesluit faunabeheerplan voor bezwaar en beroep”.

Bijna gelijktijdig heeft de KNJV ons laten weten dat ze een gesprek hebben gehad met de Minister. Aanleiding was het sluiten van de jacht op Konijnen in het hele land en in drie provincies op het Haas. De Minister bood haar excuses aan. Daar mevrouw de Minister een discipel van Rutte is en we inmiddels de ‘sorry-cultuur’ van de VVD kennen en, stel, stel dus, dat het gemeend is, dan nog is het niet meer dan een scheet in een netje. Tenzij de aangeboden excuses vergezeld gaan met een concrete actie om het aangedane leed te repareren.

Maar zover kwam de Minister natuurlijk niet en de KNJV liet weten dat ze ‘vol vertrouwen’ verder gaan met de ingestelde bodemprocedure tegen deze besluiten.

Wel liet de Minister weten dat zij er naar ‘streeft om voor het einde van het jaar de situatie rond de landelijke vrijstellingen van schadelijk wild te repareren’. Een kinderhand is snel gevuld, zal ze gedacht hebben.

Maar voor de Jacht moeten we dus naar de rechter en héél misschien wordt het nog wat met dat schadelijk wild. Want de organisaties lieten na het gesprek met de Minister de organisaties weten dat ze ‘gematigd optimistisch’ waren over de situatie. Tja…

Nu is dus de focus van onze belangenbehartigers gericht op die bodemprocedure en worden we opgeroepen om te doneren en zodoende extra bij te dragen in de proceskosten. 

Een procedure tegen de Staat. Een bodemprocedure. Dat is niet alleen een kostbare, maar vooral een langdurige zaak. En we hebben geen gunstige score als het gaat om het verdedigen van onze belangen in de rechtszaal. 

Ik schreef al vaker kritisch over onze belangenbehartigers. Dat werd mij vaak niet in dank afgenomen. ‘We moeten de rijen gesloten houden. Alle neuzen één kant op. Iedereen moet op zijn of haar plek een steentje bijdragen. En natuurlijk dat de beste stuurlui aan wal staan’.

Tijd om daar even op te reageren. De stuurlui aan de wal: ik klop mij niet op mijn borst, maar ik kan ook niet voorbijgaan aan de steentjes die ik heb bijgedragen. Want ik ben niet alleen mijn hele jagersleven al lid geweest (ik kreeg mijn non-descripte KNJV-speldje voor 40 jaar lidmaatschap), ik was altijd ook lid van de WBE’s waar ik jaagde. Ik was WBE-bestuurslid en verrichte divers ander WBE-vrijwilligerswerk. Deed mee met natuuropruimacties, met de tellingen, met de organisatie van jachthondenproeven en -wedstrijden. Ik plaatste broedkorven, maar vooral, ik registreerde mij suf.

En menig jonge jager of jager zonder jachtmogelijkheden waren mijn gast. Hetzelfde geldt voor voorjagers die weinig kans hadden hun hond in te zetten op het ‘echte’ werk.

En dan de opmerkingen over het sluiten van de rijen en zo. Dat vereist echter een heldere lijn, die daardoor dan ook door velen in de jachtgemeenschap gedragen kan worden. En die dan naar vermogen hun steentje aan bij zouden kunnen dragen.

En dat is nou precies het punt dat ik wil maken. 

Wat is die lijn waarlangs de KNJV onze belangen behartigt? 

Ik weet het niet en met mij verkeren ook vele anderen daarover in het ongewisse. 

Dat is raar, want de strijd om behoud van de Jacht kan niet alleen vanuit Amersfoort gevoerd worden.

Onder de 30.000 jachtaktehouders zit heel veel deskundigheid, strategische kennis en mensen met invloedrijke relaties. Maar ja, als je die niet mobiliseert, dan zit je in je eigen bubbel en denk je wellicht ook onvoldoende out-of-the-box. En kom je niet tot de beste strategie, niet tot het beste plan.

Want dat is wat ontbeert. Een plan. En zou die er wel zijn, dan wordt het plan wel erg geheimgehouden. Niemand van de jagers die ik ken en sommigen daarvan hebben van tijd tot tijd contact met ‘Amersfoort’, is er deelgenoot van gemaakt. Hun kennis van het plan gaat geen steek dieper dan de bekende ‘stille diplomatie’ en nu is er dan weer een donatie-actie.

De situatie in Duitsland is onvergelijkbaar met de onze, maar er zijn ook parallellen waar het gaat om de afbraak van de jacht. Die afbraak nadert in Nederland inmiddels zijn voltooiing, zou lijkt het. En onze Duitse Jachtvrienden staan aan het begin daarvan, zo lees ik het ledenblad van de DJV.

Natuurlijk voert de DJV in Rheinland Pfalz ook stille diplomatie, resultaten worden immers zelden alléén op straat bereikt. Maar als er aan de overlegtafels onvoldoende bereikt lijkt te gaan worden, dan moet je je troepen mobiliseren. Nou en dat doen ze.

En de eerste acties zijn er al, de Hegeringen (WBE’s) en zweethondenmensen weigeren de kadavers langs de wegen op te ruimen. En deze -eerste- actie is geen klein bier, want het aantal verkeersslachtoffers onder het wild is ongekend groot. 

Ik schreef al eens over de dode verkeersslachtoffers onder het wild in Duitsland. 

Samen gevat: elke drie minuten (!) een dood ree, elke 20 minuten een varken, elke twee uur een stuk damwild en elke drie uur roodwild.

Het is slechts één van de dingen die jagers doen en het motto in deze fase van het verzet tegen de voorgenomen wetswijzigingen daar is dan ook ”Wer macht’s wenn nicht wir?”

Kijk, zo kan het dus ook. Ik ben betrokken, ik word geïnformeerd, ik snap de strategie en kan mogelijk mijn steentje bijdragen. Maar de DJV zorgt vooral ook voor een “geeinte Jägerschaft”. Kijk zo kan je de rijen sluiten. Zo maak je een vuist.

Dus nog maar eens. Onze belangenbehartigers zouden er goed aan doen nu eindelijk eens een strategische taskforce, waar al zo vaak van diverse zijden op is aan gedrongen, in te stellen. Alleen zodoende kunnen we ons wellicht nog succesvol verweren die tegen de finale aanvallen die tegenstanders van de Jacht uitvoeren. 

Als het nu niet gebeurt, dan is het te laat!

“Het moet, het kan! Op voor het Plan!”

©TheoM