De wolf; meer feiten, minder emotie

De publieke opinie in Duitsland lijkt zich de laatste jaren meer en meer te laten leiden door emotionele stemmingen. Belangrijke maatschappelijke vragen worden niet meer door feiten maar door emoties behandeld. Het zal dan ook een aantal bittere jaren duren voordat er weer op basis van zakelijke gronden kan worden gediscussieerd. Maar eerst nadat zorgvuldige Analyses -voor zover al mogelijk- hebben aangetoond dat er in het verleden fouten zijn gemaakt en het beleid is veranderd. Ook met betrekking tot de omgang met de wolf speelt dit in niet onbelangrijke mate.

Als gepassioneerde natuurbeschermer begroet ook ik de terugkomst van de wolf in ons land. Dit echter zal op den duur niet lukken zolang we met de herintreding van de wolf verbonden problemen uit (begrijpelijke) emotionele gronden blijven ontkennen en ze onder het tapijt blijven vegen.

Zo voeren degenen die de terugkeer van de wolf in ons land zonder enig voorbehoud begroeten steeds maar weer onjuiste argumenten aan, zoals:

• De wolf was uitgestorven en moet mogen terugkeren;
• De wolf is schuw en mijdt de mens;
• De wolf doodt snel en pijnloos;
• De wolf moet in West-Duitsland eerst een genetische basis scheppen om een duurzame populatie te kunnen vormen;
• De wolf voedt zich vooral met wild, zodat beschermende maatregelen voor ons vee het probleem oplossen;
• Zogenaamde 'probleemwolven' laten zich goed identificeren en kunnen in noodgeval door 'experts' worden geëlimineerd.

Al deze aannames hebben zich inmiddels als onjuist en niet houdbaar bewezen. Enkele opmerkingen hierover:

De wolf was niet in heel Duitsland uitgestorven. De voortdurende migratie van wolven uit de grote Oost-Europese wolf-populaties werd in DDR-tijd door regelmatig afschot geëlimineerd.

"De wolf is schuw en mijdt de mens"

De wolf is een sluwe opportunist. De bebouwing en infrastructuur in Duitsland is niet meer dezelfde als 200 jaar geleden. Deze hebben zich in vele gebieden dramatisch veranderd en zijn niet meer verenigbaar met ongecontroleerde wolf-populaties. Steeds meer video's en observaties bewijzen dat de wolf een slimme opportunist is. Hij neemt dat wat hij het gemakkelijkst kan krijgen, ook wanneer sprake is van menselijke bewoning in de directe omgeving. Ik bezit een actuele video uit Mecklenburg-Vorpommern, waar op te zien is dat een solitaire wolf een keiler -een uiterst weerbaar dier dus- nabij een dorpje tot volledige uitputting hetst en uiteindelijk doodt.

Een andere video laat een wolf zien die een waakhond bij een boerderij wegsleept waarna de hond ook werd gedood. Ook zijn er vele video-opnamen waarop wolven te zien zijn die geen enkele angst tonen voor landbouwvoertuigen.

"De wolf doodt snel en pijnloos"

Wolven doden vaak op gruwelijke wijze wanneer ze de prooi van achteren aangrijpen en het nog levende dier tijdenlang aansnijden of dodelijk verwonden. Van een 'snelle en pijnloze dood' is dan ook geen sprake. 

"De wolf moet in West-Duitsland eerst een genetische basis scheppen om een duurzame populatie te kunnen vormen"

Veel eerder is recent de verdenking gerezen dat dat het bij de wolven in Duitsland vaak om hybride exemplaren gaat ( wolf x hond). Dit is de conclusie van DNA-specialiste Dr. Nicole von Wurmb-Schwark na gedaan onderzoek. (voormalige chef van de afdeling forensische genetica aan de Universiteit Kiel).

Het sprookje van een noodzakelijke opbouw van gene pools is inmiddels ook wetenschappelijk weerlegd door bioloog Prof. Dr. Hans Dieter Pfannenstiel.

Een grootschalige inrastering van gebieden waar veehouderij bedreven wordt is weinig zinvol. Wolven zijn in staat 2 meter hoge hekwerken te overwinnen. Bovendien ontsieren massaal aangebrachte hekwerken het landschap op onaanvaardbare wijze. 

De Bergsteiger Reinhold Messner heeft onlangs gepleit voor een strenge regulering van de wolf omdat anders vele Bergbauern zullen moeten opgeven. Een gericht afschot van 'probleemwolven' door 'experts' is niet meer dan een mooie droom. Dit kan in de praktijk zelden lukken. De huidige populatieaanwas van 30% zal zich niet aan acceptabele grenzen houden.

Argumenten van jagers worden regelmatig genegeerd. Om een oplossing voor al deze vragen te verkrijgen zal men zich moeten wenden tot die landen waar wolf management al jarenlang een succesvolle praktijk is. Dat geldt o.a. voor de Baltische Staten en Scandinavische landen. Daar worden in conflictgebieden zo nodig grootschalige regiejachten met vele jagers en drijvers georganiseerd zonder dat de minder deskundige stadsmensen protesteren. Hierdoor behoudt de wolf zijn schuwheid en is het mogelijk zonder noemenswaardige risico's vee te weiden.

(...) Moeflonpopulaties (wilde schapen) worden door de wolf direct integraal gedecimeerd zoals vele voorbeelden uit in West-Duitsland inmiddels bewijzen. Is het recht te overleven van de wolf hoger dan het overlevingsrecht van de moeflon? Sommige jachtgebieden zijn al niet meer te verpachten doordat de wolf nagenoeg al het wild inmiddels gepredeerd heeft. Dat komt feitelijk neer op een soort 'onteigening'. Ik ben hartstochtelijk natuurbeschermer EN jager! Dat gaat heel goed samen zolang men zakelijk blijft. Ik bepleit bescherming van de wolf in Nationaalparken en grotere samengesmolten Staatsforsten. en een regelmatige bejaging in meer dichtbewoonde gebieden.

Over de auteur

Ernst von Bismarck (jaargang 1947) groeide met 7 broers en zussen op in West-Duitsland. Zijn ouders stamden uit Hinterpommern, de grootouders uit Vorpommern en Neubrandenburg. Zn leven lang was het zijn droom weer terug te keren naar z'n wortels: Mecklenburg-Vorpommern.

Na de val van de muur werd dit mogelijk en kocht hij een klein Forstbedrijf en vestigde zich in Rumpshagen aan de Müritz. Daarvoor was hij werkzaam in verschillende industriële bedrijven zoals bestuursvoorzitter van Steag AG in Essen en jarenlang als directeur van Sonepar Deutschland GmbH. Over z'n huidige leven schrijft hij 'Vandaag de dag bekommer ik me om ons bosbouwbedrijf  en onze vakantiewoningen. 

Ook geeft hij als hartstochtelijke natuurbeschermer rondleidingen en fotografeert hij veel in de natuur. Hij is voorzitter van het globale Bismarck-familieverband; het adelgeslacht waarvan ook de legendarische Rijkskanzelier Otto van Bismarck (1815-1898) deel uitmaakte.