9 jaar oud, zijn eerste hert

Vooraf nam ik het nog even met hem door:

Vergeet het lichaam.

Denk dat het een snip is en focus je op de kop.

Pick op, volg en zwaai door, druk af.

Neem je tijd. 

Schiet snippen en de ganzen zullen vallen.

Zo eenvoudig kan het zijn.

Maar hij schoot mis.

(Hij krijgt nog wel een tweede kans)

Het deed mij denken aan het verhaal van mijn neefje en de instructies die hij van zijn vader kreeg.

Mijn neef P. is jachtopzichter in het hoge Noorden van Schotland.

Zijn zoon, toen 9 jaar, is helemaal gek van alles wat met jacht van doen heeft.

Inmiddels al aardig ingewijd en ervaren: patrijs, fazant, eend, konijn en ree; het kon minder voor iemand op die leeftijd.

Zelf dacht hij daar anders over.

Aan het eind van de bronst zeurde hij bijna dagelijks aan zijn vaders hoofd.

Wanneer kon hij nou eindelijk eens een hert schieten?

Zijn vader (stiekem wel trots op die passie) gaf eindelijk toe.

Samen gingen ze met de Argo de heuvels in.

Na verloop van tijd zien ze daar een paar roedels met daarbij en om heen wat geweidragers.

Ze gaan te voet verder.

Benaderen een roedel en kruipen via wat heuveltjes dichterbij.

Uiteindelijk liggen ze samen naast zo'n heuveltje en bekijken de herten.

P. geeft S., zijn zoontje, nog wat laatste instructies:

“Het is niet moeilijk als je doet wat ik zeg.

Neem vooral de tijd.

Als je hem hebt, probeer dan te ontspannen.

Haal een paar keer diep adem.

Blaas uit.

En, als je zeker bent van je zelf en je hebt hem goed blad, dan druk je af.

Maar neem vooral je tijd”.

“Ben je er klaar voor”, vraagt hij aan S.

Die knikt.

Ze kijken naar de roedel.

Neem die linkse”, zegt P.

“Die nu net goed gaat staan.

Neem je.....”

BANS

“...tijd,” zei P.

“I was ready for it, and the stag too”, vertelde S. mij, nadat zijn vader mij het verhaal had gedaan.

Zo eenvoudig kan het zijn.

9 jaar...

©TheoM