Nazoeken
Gepubliceerd: , in Jachtverhalen
Zoals altijd komt er een weekend na een week hard werken en zo belandde ik vorige weekend na een hectische week op een rustgevende hoogzit aan een maisperceel.
Lang duurde de rust niet. Uit het bos verschijnt een varken, steekt de beek over richting maisveld, verdomme, het gras is 1,5 week geleden gemaaid maar wat groeit het spul. Niet normaal. Ik durf niet te schieten, want ik kan er niet onderdoor kijken en weet dus niet of het een keiler of een zeug is. Het 2e varken verschijnt, ook deze steekt de beek over, met in het kielzog 7 kleine biggen van hooguit 5kg.
Goede keuze om de vinger recht te houden bij het eerste varken, want net voordat ze de mais in verdwijnen, zie ik duidelijk de aangezogen tepels ook bij het eerste varken.
Een hele poos gebeurt er niks, hoor en zie niks.
Dan opeens een knakkende stengel in de mais. Even later weer eentje, nu dichterbij. Twintig minuten lang gebeurt er weer niks, ook niks meer te horen.
En dan, uit het niets, staat hij op het pad. Ik heb hem niet uit de mais zien komen en ook niets gehoord. Het is een keiler en het schot gaat eruit. Helaas voor Sefke ligt hij op de plaats van aanschot. Het is mooie overloper keiler van 63kg ontweid.
Ik kan er mooi bij met de auto en het is ook wel eens lekker om niet te hoeven sleuren aan een dood gewicht.
Zondagavond, zit ik aan de andere kant van het maisveld. De wind staat er net wat beter, maar resultaat is er niet en zonder een varken gezien of gehoord te hebben wordt tegen de morgen de rit naar huis ingezet.
Een werkweek later wordt er weer een ladder van een hoogzit beklommen, ditmaal aan de rand van het bos met achter mij een maisveld.
De bedoeling is de varkens op te vangen, voordat ze de mais in gaan. Ik weet zeker dat er al inzitten maar door een aspergeveld en aan de andere kant groenbemester is er bij het maisveld geen schijn van kans.
Al heel snel zie ik een zeug met 9 biggen. Duidelijk te zien is dat het 2 formaten biggen zijn, 5 grotere, 4 kleinere.
Ik vloek binnensmonds, heeft weer iemand een zeug geschoten! Is het nu godverdomme zo moeilijk om de vinger eens recht te houden! OK, het is beleid van onze overheid om ook zogende zeugen te schieten. Maar ik vertik het! De moederloze biggen kunnen zich soms aansluiten bij een andere zeug, maar als die nog eigen biggen zogen, kunnen ze het loodje leggen door voedselgebrek.
De rotte trekt door de dekking richting het maisveld maar ik krijg geen kans, jammer.
Als ik via de warmtebeeldkijker de varkens zie verdwijnen en me weer op voor me richt, zie ik alweer een varken, alleen, het schuimt wat onder de eikenbomen en heeft schijnbaar meer interesse in eikels dan in sappige mais.
Ruim een half uur heb ik mijn dradenkruis op hem gericht. Maar een kans was er niet vanwege de vele takken. Dan ineens, geen takken, opening is niet groot maar volgens mijn inschatting groot genoeg. De trekker breekt, een gedempte knal volgt en ik zie het varken vertrekken.
De rust keert terug en na een half uur verlaat ik de hoogzit, volgens Sefke veel te laat, hij wil actie.
Geweer en rugzak worden in de auto gelegd, de lange lijn komt eruit en we gaan richting de aanschotplaats. Een meter of 10 ervoor leg ik Sefke af. Zelf ga ik alleen even kijken wat er loos is.
Met veel pijn en moeite vind ik uiteindelijk een druppeltje zweet, meer als een punaisekopje ligt er niet. Shit denk ik bij me zelf, tak geraakt of geschampt, mezelf overschat, toch te moeilijk. Na zoveel varkens geschoten te hebben twijfel ook ik wel eens.
Ik fluit Sefke en hoe ie het doet weet ik niet, maar voor dat ik de vingers uit mijn mond heb staat ie altijd al naast me.
Resoluut zet hij de nazoek in. Na een 40 meter nog steeds geen zweet. Sefke slaat naar links, maar ik zie aan hem dat hij het ook even niet weet. Een tiental meters loopt ie door om dan 180 graden te draaien en op het oude spoor terug te keren. We gaan verder. Ineens een haakse bocht naar links. Ik volg de hond, maar een 15 meter verder keert ie weer om, terug naar zijn haakse bocht. Zweet? Geen druppel.
Ik zie aan Sefke, dat ie even twijfelt. De lucht van de rotte met 9 biggen en die ene zeug hangt hier ook nog en dat is een nadeel bij direct na het schot nazoeken in het donker.
Ineens zie ik aan Sefke dat ie het weet. Als je samen met je hond zolang samenwerkt dan leer je elkaar begrijpen. Snel wordt het gevoel van twijfel vervangen door zelf verzekerdheid. Geen zweet, maar ik zie aan Sefke dat ie beet heeft en vol vertrouwen volg ik mijn hond. Achteraf blijkt dat we na 190 meter de eerste zweetdruppels pas vonden en het varken lag op een 400 meter.
Perfect longschot, alleen een stuk long blokkeerde het uitschot, wat verklaart waarom er eerder geen zweet lag.
Dit is denk ik mijn langste nazoek bij een superschot tot nu toe, maar het is binnen, overloper keilertje van 43kg na ontweiden.
Nu bij een ander maisveld. Een zeug, een overloper en 4 biggen kwamen er al vroeg uit. Ik treuzelde te lang en weg waren ze weer, terug de mais in.
Ik baalde ervan, waarom treuzelde ik zo lang, duidelijk te zien wat wat was en desnoods een big schieten, ze waren zeker 15kg ontweid, zeker. Ik heb simpelweg te lang gewacht in de hoop de overloper te krijgen.
Ik vloek wat in me zelf, echt wat een amateuristische actie was dat van mij, maar goed, is gebeurd, kans voorbij.
Vrij snel zie ik met mijn nachtzichtkijker weer een witte vlek in de mais. Ik kan nog niet zien wat het is, een ree of een varken. Te veel maisstengels nog ervoor om zeker te zijn. Mijn vermoeden is varken. Ineens een tweede en derde witte plek erbij, en ja varkens.
Het eerste varken komt eruit, staat spits naar me en een schot is niet mogelijk. Nummer 2 en 3 verschijnen ook uit de mais, 3 overlopers. Nu gaat het snel en het eerste beste varken dat breed staat is het haasje en op het schot vliegt alles de mais weer in.
Er word een sigaretje gerookt (moet daar eens mee kappen) en alles opgeborgen, ik loop samen met Sefke terug naar de auto, en rijd even later richting het maisveld.
Ik kan weer met de auto tot aan het maisveld komen dus dat is mooi.
Samen met Sefke stap ik uit en loop richting de aanschotplaats, Sefke wordt weer afgelegd en ik controleer de aanschotplaats. Longzweet, dat komt goed.
Het bekende fluitje klinkt en Sefke staat snel naast me, begint gelijk te lopen en duikt de mais in. Na een 25 meter komen we al bij het varken, een overloper zeugje wat later ontweid 35kg op de weegschaal brengt.
Nu een borreltje en dan lekker het bedje in.