KJV #1 - Lepelaar
Gepubliceerd: , in Jachtverhalen
Er wordt de komende dagen regen verwacht, veel regen.
En duiven, daar kan je op wachten, want de boer heeft erwten gezaaid.
Daarom nog maar even wat aan die duiven doen.
Een palet in de sloot, het is eigenlijk meer een diepe, brede greppel, voor stabiliteit en droge voeten. Camouflagenet om mij heen, lokstal uitgezet en ik ben er klaar voor.
Opeens, iets wit, het is een lepelaar.
Hij landt, 150 meter van de hut en loopt de sloot in.
Zevend gaat zijn snavel door het water.
Zijn kuif wappert af en toe in de wind.
Prachtig is zijn oranjegele borstvlek.
En langzaam, heel langzaam komt hij mijn kant uit.
Het moment dat hij niet verder kan nadert want dan loopt hij tegen de hut aan.
Hij denkt :”verrek, wat zie ik nu?”, denk ik.
Hij loopt de kant op, wil kennelijk om de hut lopen.
Nog steeds heeft hij mij niet in de gaten; prima spul, die camouflage.
Hij is op de kant, naast de hut.
Hij kan in de hut kijken en ziet mij.
Hij schrikt zich rot.
Ik ook, al wist ik dat dit moment moest komen.
Weg is-t-ie.
Laat de duiven maar weer komen.
Ik vond het zo mooi, dat ik er inmiddels al een paar had laten lopen...
©TheoM