Hoe word je jager? Door de liefde, maar pas op!

Gepubliceerd: , in Jachtverhalen
Binnenkort stromen er weer enkele honderden geslaagden voor de jachtcursus op de jagersmarkt. Sommigen hebben al min of meer ervaring. Bijvoorbeeld omdat ze uit een jagersmilieu komen. Anderen hadden die luxe niet maar hebben hun eerste jachtsporen verdiend als drijver. Of ze liepen mee met een jager en leerden zo zijn kneepjes van het vak.
En kneepjes vind je ook op internet natuurlijk. De verzameling jachtfilms op DeJacht.nl is een bijna eindeloze bron van informatie. Maar het zijn natuurlijk geen ervaringen die je je eigen maakt in de praktijk. En de praktijk, daar kan niets tegen op. 

Mijn Schotse neefje, reageerde wel heel cool, toen net 9 jaar oud, hij zijn eerste hert geschoten had. Maar hij had dan ook al veel ervaring opgedaan, ondanks zijn jonge leeftijd. Inmiddels is hij wat ouder en al vele stuks roodwild verder en zijn meest geliefde motto is ‘practice makes perfect’.

En zo is het natuurlijk, de praktijk is de beste leermeester. Maar ja, als je nou geen mogelijkheden hebt om te praktiseren? Nou, misschien kan je dan iets leren van S. 

Hij komt ook niet uit een jagersmilieu, maar hij had wel al enig jachtinstinct, hoewel eerst alleen nog op de meisjes. Toen hij raak schoot op M. en hun verkering serieuze vormen aan leek te nemen, mocht hij van zijn ‘schoonvader’ eens mee op jacht.

Daar stond hij, verkeerde laarzen, verkeerde kleding en een beetje onwennig om zich heen te kijken. “Wat sta je daar nou te staan”, vraagt zijn ‘schoonvader’, “hier, hou de riem vast, blijf op één lijn lopen met de anderen en laat Olaf los als ik het zeg. Die hond weet dan wel wat hij moet doen”.

Olaf, was een Golden retriever met vermoedelijk een flinke scheut Chessenbloed ondanks dat hij een Hollandse stamboom had waarmee hij toch echt aanspraak kon maken op zijn Golden status. Een van zijn voorvaderen was ooit geïmporteerd uit de USA en daar zijn ze wat ‘soepeler’ als het om ‘zuiverheid’ van het ras gaat. 

De liefhebbers van bijna elke ras proberen vaak fanatiek de zuiverheid van ‘hun’ ras te bewaken en verliezen te vaak uit het oog elk ras is ontstaan door de gewenste eigenschappen bijeen te brengen en te versterken door, precies, te kruisen om daarna te selecteren.
In de Vechtstreek ontstond zo bijvoorbeeld bijna een ‘eigen’ ras, dat kon jagen als de beste, ik schreef er al eens over in het verhaaltje “Vrije seks”.

Terug naar Olaf, daarbij was door de Amerikaanse fokker kennelijk wat Chessenbloed in zijn lijn gebracht om hem moverende redenen. Maar hoe dan ook, Olaf was daardoor een Golden met krulletjes op zijn rug, net als een Chess, maar hij was vooral een perfecte jachthond, op de proeven èn in de praktijk. Altijd doorgaan, het wild werd altijd binnen gebracht en hij leerde S. dus en passant wat dat nou eigenlijk inhield, dat drijven op een jacht.

S. werd erdoor gegrepen, hij viel voor de jacht, zoals hij eerder was gevallen voor zijn lief. En door zijn schoonvader kwam hij in de jagerswereld en heeft daar inmiddels zijn draai wel in gevonden.

Het kan dus, jager worden als je niet uit dat milieu komt, maar er kunnen natuurlijk ook gevaren kleven aan het benutten van kansen die de liefde biedt om jager te kunnen worden.

P., jachtopzichter in Schotland, heeft een dochter waarin de hormonen inmiddels ook wakker zijn geworden. P. ziet dat met argusogen aan, hij verdedigt zijn dochter als een erf hond. Maar ja, zijn dochter speelt natuurlijk ook buiten het erf en kwam toen in contact met een aardige gozer. Hij had niets met jacht, maar wilde graag wel eens met P. mee de heuvels in. Nou, dat kon, want P. had zich bedacht dat hij dan ook een beetje kon inschatten wat voor vlees hij, of beter gezegd zijn dochter, in de kuip had.

Maar aan een echte beoordeling kwam hij niet toe. De jongen kon ’s avonds niet meer naar huis, het was niet alleen laat en donker, het was zelfs voor Schotse begrippen, hondenweer.
Kortom, hij mocht blijven slapen, ‘maar geen gesodemieter’ was de boodschap van P.

Een P. is een man van duidelijkheid. Dus hij vroeg de jongeman om uit de bijkeuken even een apparaatje te pakken dat daar op de tafel lag. “No idea”, antwoordde die op de vraag van P. of hij wist wat dat was en waar het voor diende.



“It's a testicle clipper. And if you dare to come out of your bedroom tonight, I will certainly unleash it on you”.

P. heeft het vriendje van zijn dochter nooit meer gezien. Daar werkte het toen dus niet, de liefde ook gebruiken om je weg in de jacht te kunnen vinden, maar iedereen weet: niet geschoten is altijd mis.

©TheoM
één moment...