‘Het schot is slechts de paukenslag in een symfonie’

Gepubliceerd: , in Jachtverhalen
De jaarlijks WBE-vergadering is eigenlijk een ‘moetje’. Voor iedereen. Maar je kan het ook anders bekijken. Het biedt de mogelijkheid om weer eens met je collega’s in de omgeving van je jachtveld bij te kletsen, van gedachten te wisselen en mogelijk wat te coördineren. Jagen is zoveel mooier als je het ook met elkaar kan doen
Onze vergadering is vandaag een mix van oud en jong. Vooral dat laatste is een goede zaak. Niet alleen naar de jachtcursus, maar daarna ook wat meer dan alleen maar jagen doen in je regio. Want er valt voor een WBE meer dan voldoende te doen.

De tellingen, de afschotregistratie, voorlichting, overleg met FBE, coördinatie van het reewildafschot, overleg met Landschap, contacten met de pers, valwildcoördinatie, aanlegkruidenstroken, eendenbroedkorven, de kraaiendagen, de reewildcursus, de opruimdag in het veld, deelname aan de natuurwerkdagen en ik vergeet vast nog wel het een en ander.

Allemaal vrijwilligerswerk, stel je voor dat dit allemaal ooit door beroepsjagers moet worden overgenomen? Niet alleen onbetaalbaar, maar ook onmogelijk. Iedere coördinator doet verslag van de werkzaamheden en gaat in op vragen en suggesties.

Het is de laatste keer dat deze voorzitter de vergadering voorzit. Hij is al een half mensenleven bestuurslid geweest. Hij heeft gezorgd voor een actieve club en heeft ook zijn goed geregeld. Hij houdt een leuke toespraak vol met anekdotes. En benadrukt nog maar eens dat jagen zoveel meer is dan schieten. “Het schot is slechts de paukenslag in een symfonie”. 

Tijd voor het informele deel van de vergadering. Bij een biertje, borrel, wijntje, of wat fris en wat anti-vega-snacks is er ruim voldoende tijd om bij te kletsen. Het leverde mij zelfs nog een uitnodiging voor een eendenjacht op die als spectaculair bekend staat. Ja, oud jagersgezegde: ‘een vliegende kraai, doet altijd wat op”.

De nu ex-voorzitter komt er ook nog even bij staan. “Die spreuk die je als uitsmijter van je speech gebruikte komt mij bekend voor, T.”, zeg ik. Hij zegt dat hij ook niet meer weet hoe hij er aan komt, maar dat hij het ooit zo pakkend vond, dat het in zijn geheugen gegrift staat en het daarom al wel eens vaker gebruikte. Net zoals die Duitse spreuk: Das Schießen allein macht den Jäger nicht aus. Wer weiter nichts kann, bleibe besser zu Haus, die aangeeft dat het om veel meer gaat dan schieten. 

De volgende dag stuurde ik hem een mailtje.
Dag T.,

Ik hoorde je het zeggen.
“Het schot is slechts de paukenslag in de symfonie.”
Prachtig, maar ik meende het al te kennen.

Maar waar?

Gevonden.
Wil Huygen.
Die voegde er nog aan toe: 
“Jagen is negentig procent inspanning en een klein beetje oogst”.

Mooi, hè?

©TheoM

Wil Huygen was een begenadigd schrijver. Hij schreef vele boeken, vaak samen met Rien Poortvliet. Hij was hoofdredacteur van de ‘De Nederlandse Jager’ en schreef daarin ook vele verhalen over de jacht. De KNJV eerde hem door een bundeling van zijn verhalen uit te brengen, ‘Nielen & Co’, waarvan een paar jaar later nog een tweede druk uitkwam.
Wil was een scherp waarnemer en voorzag 1996 al de situatie waarin de jacht nu verkeert.
“De wildstand is enorm toegenomen de afgelopen honderd jaar.
In mijn jeugd was een haas een zeldzaamheid en moet je nu zien. 
Hoeveel reeën hebben we wel niet in Nederland? 
Dat is voor een groot deel toch te danken aan het werk van de jagers. 
De jacht ligt onder vuur. 
De anti-jachtmentaliteit is een geloof en als je geloof gaat bestrijden krijg je martelaren. Waan die bestreden wordt, versterkt zich. 
Het schot is slechts de paukenslag in een symfonie. 
Jagen is negentig procent inspanning en een klein beetje oogst.”
Wil Huygen (bron De Veluwenaar, interview door Rob Wijnsma)


-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+- redactionele opmerking -+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-


Kees van Scherpenzeel attendeerde ons erop dat Wil Huygen naar zijn weten geen hoofdredacteur van ‘De Nederlandse Jager’ is geweest. Theo heeft dit nagezocht en is tot dezelfde conclusie gekomen. Zie ook deze scan uit het archief van de Jagersvereniging

In die tijd was er geen hoofdredacteur meer maar was deze vervangen voor een redactieteam. Volgens Kees was Wil Huygen wel hoofd van de redactiecommissie.

één moment...