A gentleman will walk, but never run.
Gepubliceerd: , in Jachtverhalen
Jachtmaat J. is van een uitstervend soort.
Hij is een Heer, inderdaad met een hoofdletter geschreven!
Als ik hem zie lopen heb ik subiet last van een oorwurm: Sting.
"A gentleman will walk, but never run".
En hij is zachtmoedig. "Gentleness, sobriety are rare in this society".
Kortom J., lijkt in alle opzichten op deze Englishman in New York.
Ook zijn kleding…
Camouflagekleding is aan hem niet besteed. Hij loopt er altijd keurig bij in mooie jachtkleding. Meestal draagt hij er ook een colbertje bij.
En dan zijn broeken.
Die zijn in de regel van ribfluweel. En daarin, dat zag ik nooit bij een andere jager: altijd, maar dan ook altijd, een messcherpe vouw. Keurig!
Ik hoor een knal en bijna direct daarna krijg ik een telefoontje.
"Kan je misschien even komen helpen? Alleen als het je schikt hoor".
J. had een varken geschoten. Nu is hij geen doorzitter, maar deze keer was hij maar eens langer blijven zitten en had daarom voor een slaapkansel gekozen.
Ik ben in minder dan 5 minuten bij hem.
Sta onder de kansel en hoor hem zeggen: "Momentje graag, ik moet even mijn broek aantrekken". Daar komt hij eindelijk te voorschijn.
Ik vraag hem wat dat was, met zijn broek. Dat vindt hij maar een rare vraag, want: "Als ik in een dutje ga doen hou ik natuurlijk niet mijn broek aan onder die dekens. Voor je het weet zit je broek onder de troep. En, je vouw gaat er dan ook uit."
Logisch, hè? Althans voor J.
Ik vraag hem hoe hij het varken geschoten heeft.
Dat vindt hij stom: "In mijn onderbroek natuurlijk...".
Voor de rest is het een prima kerel, die J.
Maar toch een soort alien.
©TheoM