Drückjagd in Hessen

Gepubliceerd: , in Jachtverhalen
Al een aantal jaren komen we in Hessen op een drukjacht in een prachtig revier. Het is er prima geregeld, niet te veel jagers, meestal veel aanloop en altijd een mooi tableau.
De avond ervoor reizen we al aan, eten in een klasse restaurant, slapen in een oud Jachtslot en na het ontbijt kan je lopend naar de verzamelplaats. In één woord: luxe, in alle opzichten.
Van de ca. 75 plaatsen waren er deze keer 45 bezet. Niet omdat er te weinig aanmeldingen, maar het is hier voor de Jagdleiter een bewuste keuze; er moet wel ‘Strecke gemacht werden’, maar het overhouden is minstens zo belangrijk. En daarbij komt: niet iedereen is hier welkom; om mee te mogen/kunnen doen moet je er een track-record opbouwen, voldoe je niet aan de norm, dan val je af. Criteria: weidelijkheid en veiligheid en komen er plaatsen vrij dan moet er door ‘nieuwe’ jagers altijd weer geloot worden, zoveel animo is er. Dit soort jachten hoeven geen advertenties te zetten, mond op mondreclame volstaat.

Bij het welkom praatje is dit keer ook schrijvende en fotograferende pers aanwezig. Normaal is dat praatje hier altijd al uitgebreid, maar wellicht daarom gaat de Jagdleiter dit keer nog nadrukkelijker dan gebruikelijk in op de veiligheidsregels. Hij verhaalt over de noodzaak om aan selectief aan populatiebeheer te doen; hij benoemt de vrijgave en regelt het aanstellen. Dan is het tijd om te loten welke plaats te vandaag krijgt en verdwijnen de geweren met hun Ansteller. Het revier is prachtig gelegen, oude bossen met hier en daar een weide en stroken moeras, er wordt veel dam- en zwart wild verwacht.

Ik zit nog maar net op mijn plek of ik zie spits een damhinde met kalf op mij aan komen. Ze passeren mij op zo'n 50 meter, maar zijn voortdurend in beweging en er staan veel bomen tussen ons in. Eindelijk staan ze stil, de hinde vrij, maar het kalf precies met blad achter een boom. Ik ben klaar voor het schot, nog 1 of 2 stapjes. Mijn hartslag gaat omhoog, maar dat van de hinde kennelijk ook: opeens springt ze af, het kalf als een springveer in haar kielzog.

Bijna direct daarna komt er een rotte varkens op mij af: een overloper (blijkt later zo'n 45 kg. te zijn) gaat over de kop. Een tweede schot lukt niet meer want op het schot gaat de rotte van mij af.

Eindelijk heb ik wat tijd om de omgeving beter in mij op te nemen. 
Ik zit op een mooie drukjachtbok, zo'n anderhalve meter hoog. Voor mij, op zo'n 30 meter, wat omgevallen oude bomen en omgewoelde aarde. Verder naar voren wat dekking van opschot. Rond de bok zie ik volop wissels in het halfhoge gras. En links van mij een kleine plas. Ik zie daar ook een hoge kansel staan, zeker bestemd op de Anzitzjagd op de Schauflers.
En verder bomen, heel veel bomen, maar wat verwacht je anders in een bos. Maar als jager zou je kiezen voor wat meer ruimte. Ik weet, het leven bestaat uit keuzes, maar ik had hier niets te kiezen.

Een geit en kalf komen vluchtig langs. En kort daarna zie ik opeens 8 bruine biggen voor mij, zonder Bagge. Ik verroer mij niet en ze lopen recht op de voor mij liggende bomen af en - opeens - ben ik ze kwijt. Ik ga staan en zie ze weer. Ze liggen allemaal in een zoel, die tussen die bomen ligt. Een schot is geen optie, het is een kluwen van biggen. Net zo snel als ze voor mij eerder verdwenen waren zijn ze ook weer op de benen en als een speer gaan ze er onbeschoten van door. Ik stak nog wel mijn buks uit, maar was te traag.

Op afstand zie ik voortdurend damwild. Dan weer een roedel van 10, dan weer 8, dan weer 12. Allemaal te ver voor mij, maar ik geniet. Ik geniet ook van de drie grote Schauflers, niet vrijgegeven, die zeker 15 minuten bewegingsloos op nog geen 30 meter van mij vandaan staan. Zekerend en snuivend om het gevaar te kunnen traceren. 

Een bok komt rustig langs mij heen, nog slecht één stang heeft hij op.

Dan komt mijn grote dammoment, denk ik. Een roedel van zo'n 25 dammen komt in mijn richting, mannelijke en vrouwelijke stukken. Ik zie ze al van verre aan komen. Het gaat heel rustig en heb alle tijd om ze goed te bekijken. Er zitten vier kalveren bij en ik spreek er drie aan als Jungtier. Het verschil in grootte is tussen kalf en jaarling is niet meer zo heel groot, maar als ze dichterbij komen is het toch goed te zien.

Ik ben er klaar voor. Maar dan, het kaal wild gaat aan de verre kant om de plas heen en de meeste herten komen aan mijn kant rond die plas. Ik kan ze prachtig met het blote oog observeren. Afstand van zo'n 40 tot 60 meter! Wat een prachtige geweien lopen ertussen, maar ze zijn mij niet vrijgegeven.

Vervolgens komt over het spoor van de herten nog een jongvolwassen keiler langs; ik schat hem op maximaal 60 kg. kleine geweren.

Het is 13.00 uur: en dat betekent hier strikt Hahn in Ruh!

Ik ben bezig in te pakken en ja hoor, goed binnen schot komen er nog een stuk of acht dammen langs, kaalwild, ze wisten vast dat de jacht voorbij was.

Het was een prachtige jachtdag. Ik heb ruim 60 stuks damwild gezien, drie reeën en 18 varkens, waarvan ik er één heb kunnen bemachtigen. Zo blijkt maar weer, om van de jacht te kunnen genieten, hoef je niet veel te schieten.

Ik sjouw mij bijna een breuk met de overlopen naar de weg, waar ik door de Ansteller weer wordt opgehaald. Het is tijd voor het ‘Strecke legen’. En daar geheel naar de traditie: weer een breuk.

©TheoM
één moment...