De Pyramide van Austerlitz – mensen in het hek, wolven daar buiten

Want een mooi dier is het. Maar het hoort niet thuis in ons overbevolkte landje. Samen leven met de wolf is een utopie. Mensen die zeggen dat dat wel kan, vertellen sprookjes. 

Toen ik echter via een matrixbord gewaarschuwd werd, in de buurt van Leusden over de N227, dacht ik, dat we massaal gek geworden waren in dit land. : ‘Mijdt het bos. Gevaarlijke wolf. Meer informatie op de site van de Provincie’. Nou, in dat oordeel werd ik nogmaals bevestigd toen ik later die site bezocht.

“Blijf weg uit alle landgoederen, bos- en natuurgebieden op de Utrechtse Heuvelrug tussen A12 en A28”. En “Zolang deze wolf (GW3237m) zich op de Utrechtse Heuvelrug bevindt, is het volgens de experts onveilig om daar te recreëren”.

Voor een goed inzicht: de Utrechtse Heuvelrug is ongeveer 134 km² groot. Anders gezegd: 13.400 hectare; voor stedelingen nader verklaard, dat is dus 19.000 voetbalvelden (0,7 ha.) groot.

In dat gigantische gebied (bijna 10% van de provincie) is het dus volgens de door die provincie geraadpleegde ‘experts’ onveilig. En dat allemaal door slechts één ‘probleemwolf’. Een deel van die ‘experts’ is overigens van mening dat deze reu zijn gedrag inmiddels kan hebben door gegeven aan zijn (vijf?) welpen.

En het advies om uit die bossen te blijven is allemaal omdat, volgens de provincie: “Het gedrag van de wolf afwijkend en zorgwekkend (is). We willen gezamenlijk een herhaling van dit incident of erger voorkomen. We roepen daarom iedereen zeer dringend op om te zorgen voor de eigen veiligheid en die van anderen (groot en klein) en weg te blijven uit de bos- en natuurterreinen en landgoederen tussen A12 en A28. Daarnaast drukken we ook bewoners en ondernemers in dit gebied op het hart om extra waakzaam te zijn”. 

We zijn inmiddels zover dat de exploitant van de ‘Pyramide van Austerlitz’, waar de bezoekers aantallen inmiddels gehalveerd zijn, zijn gasten voor hun veiligheid binnen een afrastering heeft. Zijn we dan niet gek geworden? De wolf moet vrij kunnen rondlopen en de mens zit in een kooi. De volgende stap is dat de wolven een dagje uit kunnen boeken en naar mensen komen kijken.

De politieke opvattingen en het beleid over ‘de wolf’ zijn een typisch voorbeeld van steeds te laat en steeds te weinig. De overheid die haar burgers zou moeten beschermen, komt niet verder dan het waarschuwen van haar burgers. Oké, nu zijn we gewaarschuwd, en dan? Is het probleem nu opgelost? En als het zou lukken de probleemwolf te identificeren en te doden, is het dan opgelost?

Ik denk dat er eerder mogelijk is dat de overheid zal moeten constateren dat de welpen mogelijk het gedrag van de reu hebben overgenomen. En dat andere wolven inmiddels in hun leerpatroon ook zover zijn dat zij de mens niet alleen als ongevaarlijk zien, maar zelfs als een potentiële prooi.

Enige tijd geleden was er een -besloten- congres van internationale wolvenexperts. Daaruit is slecht mondjesmaat iets naar buiten gekomen. Maar ongeloof was er onder de deelnemers over het feit dat er in Nederland niet voor wordt gezorgd dat de wolf de mens als gevaarlijk ziet  en blijft zien. Onbegrijpelijk dat zelfs het afschrikken door paintballen niet mogelijk is. Wolven die de angst voor mensen verloren hebben dienen uit de populatie te worden genomen. In een veel aangehaalde studie van John D.C. Linnell, hoofdonderzoeker aan de universiteit van Trondheim, is de conclusie klip en klaar: “Houdt de wolf wild. Elke wolf, die zijn vrees voor de mens lijkt te verliezen of zich op enigerlei wijze agressief gedraagt, moet uit de populatie verwijderd worden”. 

Deze door tal van deskundige onderschreven stelling (opvallend is dat de Nederlandse deskundigen vaak een andere mening zijn toegedaan) impliceert dat altijd conflictarm samenleven met wolven een utopie is.

Onlangs was ik enige tijd in Noorwegen en maakte van tamelijk dichtbij iets mee dat vele paralellen vertoond met de wolf hier. Toen daar in de buurt van Alta (de grootste zalmen van Scandinavië worden daar gevangen) een mens door een beer werd aangevallen, was die beer daar de dag erna al gedood. Een beer die mensen aanvalt moet uit de populatie worden genomen is daar overheidsbeleid. Ook Europa, denk ik dan.

‘Conflictarm samenleven met de wolf’, is -naast ander wensdenken- het doel van de organisaties ‘Wolven in Nederland’.  Nu de KNJV haar standpunt over wolven heeft herzien, lijkt het mij logisch om uit deze club te stappen. Beter te laat dan nooit. Het is tijd voor realisme.

Maar het herziene standpunt van de KNJV ademt naar mijn mening toch nog te veel het compromismodel; verzoenen wat niet te verzoenen valt. Ik deel in ieder geval niet de opvatting dat “jagers bijdragen kunnen leveren –indien nodig- aan beheer”.  

.

Nogmaals: het probleem is niet door jagers veroorzaakt, jagers hebben het probleem niet uit de hand laten lopen en jagers moeten door hun mogelijke inzet door de veroorzakers van het probleem, in de publieke opinie niet worden gezien als “schietgrage-alles-killers”. Ik verzet me daarom ook tegen de term ‘beroepsjagers’ voor de personen die nu lijken te worden ingezet. Het zijn geen jagers, in het huidige beleid zijn zij slechts ‘ruimers”.

Als het de ingeschakelde ‘beroepsruimers’ lukt om wolf GW3237m dood te schieten, dan zal dat vast een hoop ophef geven. Maar zijn dood is slechts de voorbode van wat gaat komen. Er zullen steeds weer en ook steeds vaker ‘probleemwolven’ zijn met natuurlijk de bijbehorende collateral damage.

Dus, is ‘de wolf’ een probleem? Ja, maar niet het probleem ván jagers.

©TheoM